zondagetalage

Als er iemand symbool staat voor het geloof in het beschaafde Europa van de twintigste eeuw en voor de afkeer van zijn verval dan is dat wel Stefan Zweig. Naarmate de eeuw vorderde voelde hij zich steeds meer verloren. Zijn beroemdste boek De wereld van gisteren (postuum verschenen in 1944) getuigt hiervan, als een aanvankelijk wit sprookje dat gitzwart eindigt. ‘Solide’ was het sleutelwoord in zijn jeugd. Het kon niet op met de goede bedoelingen en ‘de goedmoedige en misschien ook wel lakse verzoeningsgezindheid’. ‘Aan barbaarse vormen van regressie, zoals oorlogen tussen de Europese volkeren, geloofde men even weinig als aan heksen en spoken,’ schrijft Zweig.