maandagetalage

Op het rumoerige schoolpleintje van de muziek hebben karaktervolle instrumenten het zwaar te verduren. Het klavecimbel gaat door het leven als de zingende naaimachine en de piccolo als babyfluitje. Het arme harmonium krijgt vindingrijke krachttermen als hallelujacommode en psalmenpomp naar het hoofd geslingerd. Ook de fagot wordt door zijn buitenmaatse voorkomen wel eens voor knorrende kachelpijp, piepende bedstijl of brommende boomstam uitgescholden. Maar het statige instrument heeft op bewonderenswaardige wijze een plek in de muziekgeschiedenis veroverd. En dan mag je gerust verder kijken dan de overbekende, grootvaderlijke fagotsolo uit Prokofjev’s Peter en de Wolf. Zeker de laatste decennia zijn er indrukwekkende fagotwerken ontstaan, waaronder het Fagotconcert van Sofia Goebaidoelina en het meditatieve Rushes voor maar liefst zeven fagotten van postminimalist Michael Gordon.