vrijdagetalage

‘Zilverschoon’, ‘zwaluwtong’ en ‘stippelganzenvoet’. Wie ze bedacht heeft, is onbekend, maar het moet een romantische ziel zijn geweest die zulke poëtische namen gaf aan het meest verdoemde groen uit de natuur: onkruid. De negatieve associatie komt voort uit onze volkscultuur. Nederlanders zijn een proper volkje, alles moet netjes aangeharkt. Dus moet ieder onooglijk plukje groen dat wortel schiet tussen de straatstenen driftig verwijderd worden. Dient het schaarse groen in betegelde voortuintjes groots en meeslepend te bloeien. En als die tropische fleurigheid eenmaal uitgebloeid is, verdwijnt het verwelkte materiaal stante pede in de groenbak.