woensdagetalage

Sinds de Russische invasie in 2022 zijn miljoenen Oekraïners gevlucht, van wie er ruim 120.000 in Nederland neerstreken. Poetins oorlog deed ook Russen en daar verblijvende buitenlanders uitwijken naar veiliger oorden. Er kwam een uittocht op gang van journalisten, diplomaten, expats en anderen omdat arrestatie of uitzetting dreigde. Wat de Nederlandse ‘kolonie’ betreft, omdat onafhankelijke mediaberichtgeving in Rusland onmogelijk werd nam Derk Sauer met de collega’s van The Moscow Times de wijk naar Amsterdam, en de meeste Nederlandse correspondenten in Moskou werden naar hun thuisbasis teruggeroepen. Wat restte was de krantenredactie, oorlogsverslaggeving op locatie in Oekraïne en het schrijven van boeken over hun voorbije correspondentschap.

Het gedwongen vertrek uit Rusland was een extra hard gelag voor schrijver en journalist Pieter Waterdrinker. Hij woonde al 25 jaar in Rusland, samen met filoloog en kookboekenschrijver Julia Klotchkova. Zijn liefde voor Rusland zat er al vroeg in; thuis in Zandvoort las de tiener de negentiende-eeuwse Russen. Waterdrinker studeerde Russisch, Frans en rechten, werkte als journalist voor De Telegraaf, Vrij Nederland en de VPRO en vestigde zich in 1996 in Sint-Petersburg. Als freelancer om den brode was het bestaan van correspondent in Rusland niet eenvoudig, te meer daar zijn hart bij de literatuur ligt. In 2020 gaf Waterdrinker het freelancen op, net als zijn werkstek in Moskou nabij het Kremlin die hij sinds 2004 aanhield. Hij had toen al tien romans op zijn naam staan met duidelijk autobiografische elementen waarin één thema steeds terugkeert: het onvermogen van de mens om geluk en liefde te verkrijgen.