zondagetalage

De vrolijke liefdesavonturen van P. G. Wodehouse lezen alsof ze met de losse pols in elkaar zijn gezet, want de onderlinge verhoudingen van geliefden, ouders, tantes, vrienden en rivalen zijn zo verstrengeld dat Wodehouse steeds gemakkelijk een nieuwe complicatie kan introduceren zodra een uitweg uit de chaos van smoesjes, leugentjes en halve waarheden nabij is. Maar zo werkte Wodehouse niet. Eerst maakte hij lijstjes met verwikkelingen (meisje steelt juwelen en geeft ze aan held in bewaring), en ondertussen bedacht hij karakteristieken van protagonisten (de secretaris is veel te lang voor zijn omvang). Vervolgens schreef hij de hele roman en tot slot polijstte hij alle oneffenheden weg tot het leek alsof iedere inval zomaar uit zijn brein was ontsproten. Een goede klucht vereist stevige planning.