woensdagetalage

Muzikanten doen veel dingen tegelijk die allemaal ten koste van elkaar kunnen gaan. Een strijker leest noten, zet een vinger op een snaar, strijkt, luistert naar het resultaat, bedenkt hoe de volgende noot zal klinken en ontspant de schouders – allemaal tegelijkertijd en als het een beetje meezit kan hij ook nog met minieme aanpassingen reageren op zijn collega’s die ondertussen vergelijkbare dingen tegelijkertijd doen. Let iemand te veel op het een, dan gaat er iets anders mis. Daarom automatiseren muzikanten hun handelingen met allerlei oefeningen. Die dienen uiteindelijk achteloos te kunnen worden afgeraffeld. Een strijker heeft een oefening pas volbracht wanneer hij hem sneller kan spelen dan denken.