Boekentips

De Engelse titel van De laatste zomer (Meulenhoff) van Lydia Millet luidt A Children’s Bible, en de roman leest inderdaad als een oudtestamentische klimaatcrisisparabel. Plaats van openingshandeling is een huurlandhuis dat, wanneer een verwoestende storm nadert, van een groepsvakantieparadijs verandert in een hedonistische schuilplaats. En terwijl de ouders zich daarin struisvogelig overgeven aan drank en groepsseks, besluit hun vroegwijze kroost eropuit te trekken. Wat volgt is een apocalyptische odyssee vol echo’s uit de kinderbijbel die een van de reisgenoten leest. Van de Ark van Noach en de geboorte van Kindeke Jezus tot de kruisiging. Maar die allusies zijn eerder absurdistisch ontregelend dan flauw symbolisch, terwijl de Greta Thunberg-woede van vertelster Eve(!) een verrassend aanstekelijke, vilein geestige stem oplevert.     

DIRK-JAN ARENSMAN

Na De bagage, over het mistroostige bestaan van haar moeder en grootouders, bepaalt Monika Helfer zich in Waar vader was (Nieuw Amsterdam) voornamelijk tot het tragische leven van haar met een beenprothese uit Rusland naar Oostenrijk teruggekeerde vader, die ondanks zijn gymnasiumdiploma een studie natuurkunde wel kon vergeten. Hij, een in zichzelf gekeerde, afwezige boekenliefhebber, wordt beheerder van een op een bergtop gelegen herstellingsoord voor oorlogsinvaliden waar hij met z’n gezin onder armoedige omstandigheden ook woont. Wanneer voor de uitstekend gesorteerde bibliotheek in het bergoord ontruiming dreigt, maakt hij een bijna fatale inschattingsfout. In vaak directe bewoordingen, ook met behulp van herinneringen en anekdotes van familieleden, richt Helfer een liefdevol monument op voor haar onmogelijke, arme vader. 

MAARTEN VAN BRACHT

Diepe indruk maakte Amy Liptrot in 2016 met De uitweer, waarin ze vertelde hoe ze na jaren vol drank en drugs als een wrak terugkeerde naar het afgelegen Orkney waar ze opgroeide. De ruige schoonheid van het eiland woog uiteindelijk niet op tegen de eenzaamheid, blijkt uit Stadsnomade (Ambo|Anthos). Daarin doet Liptrot verslag van haar verhuizing naar Berlijn; een vreemde stad waar ze magere baantjes heeft, door parken zwerft op zoek naar wasberen en intussen hunkert naar liefde en vriendschap. Genadeloos eerlijk ontleedt ze het leven van een dolende dertiger voor wie het internet de belangrijkste connectie met de rest van de wereld is. Een rauw maar prachtig geschreven egodocument dat je bij vlagen de adem beneemt.

KATJA DE BRUIN