Boekentips

‘Het is een beetje meer van hetzelfde,’ zegt Cindy Hoetmer ergens over het dan-nog-manuscript van haar nieuwe roman, Goed, naar omstandigheden (Meulenhoff). Zit wat in. Maar wie haar Min of meer opmerkelijke gebeurtenissen uit het leven van een treuzelaar (2020) las, zal dat vast geen bezwaar vinden. Want al werd de zelfverklaarde loser sindsdien een behoorlijk veelgeprezen loser, ze beschrijft ook haar (non-)avonturen tijdens de coronapandemie met smakelijke, gortdroge zelfspot. Van klein date- en relatieleed of de jammerlijk mislukte adoptie van de scheefgebekte Griekse rescuehond Toffer, tot slapstickgehannes met een gaskachel van Marktplaats, en van onwennig beeldborrelen tot gevaccineerd worden terwijl je met een erger-dan-covid-kater kampt – Hoetmer spint uit het midlifestro van haar grachtengordelige vrijgezellenbestaan zuiver tragikomisch goud.  

DIRK-JAN ARENSMAN

Bea Vianen is de eerste Surinaamse die hier werd uitgegeven. Haar roman Suriname, ik ben, verschenen in 1969, werd door Cossee opnieuw uitgebracht. Sita verkeert op de drempel van volwassenheid, onzeker over haar afkomst en identiteit als dochter van een creoolse plantagehouder en een Hindoestaanse vrouw die jong overleed. Oma pleegde zelfmoord, en opa ging terug naar India. Sita’s vader bekommert zich niet om haar. Ze wordt niet voorgelicht, wantrouwt de buitenwereld maar graag wil doorleren. Vianen beschrijft etnische verdeeldheid en vijandigheid, in een beklemmend mannenmilieu waarin een jonge vrouw niet de kans krijgt haar bestemming te vinden, anders dan als onderdanige seks- en huisslavin. Maar Sita wil vrijheid en weet wat ze niet wil: ‘Stikken! Stikken! Stikken!’ 

MAARTEN VAN BRACHT

Op 22 september 1927 trouwen Gaspard en Justine. Hij is ‘de gemoedelijkheid zelve’, zij afstandelijk en ambitieus. Liefst was ze verpleegster geworden, maar dat verbood haar vader. Ze staat al een paar jaar voor de klas als ze tot ieders verbazing toch trouwt. Maar Justine blijkt ongeschikt voor het huwelijk, zoals ze ook ongeschikt zal blijken voor het moederschap. Het huwelijk (Wereldbibliotheek) is een compacte roman die desondanks bijna een eeuw beslaat. Christine van den Hove toont in korte, indringende scènes hoe deze ongelukkige verbintenis tegen alle verwachtingen in standhoudt. ‘Ik ben haar zwijgende luisteraar, een wand waartegen ze kan timmeren als het niet meer gaat. Haar man die haar verdraagt als ze zichzelf niet kan verdragen.’

KATJA DE BRUIN