woensdagetalage

Als vleermuizen konden spreken, zouden ze een ander verhaal vertellen over de omgeving waarin ook wij ons bewegen. En niet alleen omdat onze leefritmes tegengesteld zijn. Zo lezen zij de wereld door er tijdens hun snelle vlucht voor mensen onhoorbaar hoge geluidjes tegenaan te gooien en die met grote oren weer op te vangen. Hun gepiep maakt te omzeilen bomen en op te eten insecten ‘zichtbaar’ in dezelfde donkere nacht waarin wij medezoogdieren nogal onthand zijn. Oftewel: hoe je iets ervaart, wat dan ook, hangt af van waarmee je uitgerust bent – tot zover de veronderstelde realiteit.