maandagetalage

Rutger Castricum: ‘Oh, haha, je dacht dat ik een geschiedenisprogramma had gemaakt! Nee. We zoomen in op iets wat in heel Nederland gaande is: de “verroompottisering” van de vakantieparken. Overal worden
authentieke parken opgeslokt door grote jongens, waarna het allemaal precies dezelfde vakantieparken worden. En in Hoek van Holland zijn ze daartegen in opstand gekomen.’

Waarom zijn die vakantiehuisjes zo belangrijk voor hen?

‘Natuurlijk kun je denken ‘het is maar een vakantiepark’, maar voor heel veel mensen is het echt hun leven. Alles staat in het teken van de vijf maanden dat ze daar mogen zitten. Vanaf dat het open is tot het sluit, leven ze daar echt met elkaar, als grote families. Iedereen zit buiten. Dus het zou dramatisch geweest zijn als ze het kwijt zouden raken. Zo zeggen ze het ook: “Je pakt ons leven af, als je dit van ons afpakt.”’

Mocht je ook meebarbecueën?

‘Zeker, zeker. Barbecueën, wijn drinken. Water mocht je daar niet drinken, want daar zwommen de vissen in. Veel feestjes waren er. Maar de saamhorigheid was er ook toen iemand kanker kreeg en daaraan overleed, middenin de strijd om het behoud van de huisjes.’

Hoe zag die strijd eruit?

‘Ze hebben echt keihard gevochten. Wij zijn ook met ze meegegaan naar de gemeenteraad waar ze inspraken tegen de sluiting. En, toch wel een primeur, ze hebben het gewonnen. Dus ze mogen het zelf beheren en het blijft zoals het was. Uiteindelijk hebben we de bewoners bijna driekwart jaar gevolgd, tot afgelopen april het park weer openging.’

Hoe denk je dat het komt dat zij de slag gewonnen hebben?

‘Ze hebben het echt samen gedaan. Ik ben met een aantal bewoners naar een ander park geweest op de grens met België waar het wel is misgegaan. Daar kregen ze als grootste tip: blijf bij elkaar en laat je niet uit elkaar spelen. Dat is goed gelukt door samen een vuist te vormen.’

TARA LEWIS