Kijken of het lukt

‘Daar heb ik me eerst ook nog heel erg tegen verzet, haha. Maar de bn’ers dragen steeds de onderzoeksvraag aan als opdracht voor de Brains. Dat is toch ook wel lekker, omdat je daarmee een spanning krijgt, van: oeh, gaat het wel lukken? Zij maken het programma wat toegankelijker. En het zijn, zeg maar, npo 3-bn’ers – niet Patty Brard of zo. De aflevering met Stefano Keizers wordt natuurlijk hilarisch. En ik vind het ook superleuk dat comedian Edson da Graça meedoet, die er net als ik van droomt om de ruimte in te gaan.’

‘Ik weet nog niet of ik door de eerste ronde ben! Daar ben ik heel nerveus over, ik check de hele tijd mijn mail. Ik geef mezelf best een kans: vrouw zijn is een pre, mijn studie is een pre, ik denk zelfs dat mijn tv-ervaring een pre is; je mag niet cameraschuw zijn. En mede door De wilde ruimte heb ik wel al het een en ander gedaan, zoals een paraboolvlucht: een analoge astronautervaring. Dat zal zeker een voordeel zijn bij de sollicitatie. Ik verwacht daarom dat ik de eerste ronde wel door kom, maar het kan natuurlijk ook zomaar zijn van niet; er solliciteren zó veel mensen. En er zijn wel zes rondes. Pas in oktober 2022 zal echt duidelijk zijn wie de banen krijgen. Vier tot zes mensen worden aangenomen om meteen op missie te gaan, die gaan dan eerst naar Keulen voor een astronautentraining. En er is ook een groep reserveastronauten, een stuk of twintig. Reserve lijkt me ook wel lekker: dan kan ik gewoon mijn werk blijven doen, maar maak ik wel kans om de ruimte in te gaan als het nodig is.’

‘Wetenschap populariseren zie ik echt als mijn missie en ik denk dat dat met dit programma goed kan. Ik hoop dat kijkers de wetenschap als een vriend gaan zien in plaats van als iets dat van bovenaf wordt gebruikt om bepaalde politieke beslissingen recht te praten. Want zo voelen mensen dat misschien sinds de coronacrisis een beetje. Anna’s Brains vertegenwoordigt echt de lollige, bereikbare kant van wetenschap: we nemen onszelf niet te serieus en zijn lekker aan het knutselen en klooien. Maar ondertussen stellen we vette vragen. Neem de aflevering over of je een auto kan opladen aan de bliksem. Ik weet dat veel mensen met een technische achtergrond zichzelf die vraag weleens hebben gesteld: waarom doen we dat eigenlijk niet, de bliksem geeft toch heel veel energie? De Nasa heeft er ook weleens over geschreven: theoretisch is het een heel goed idee is, alleen is het in de praktijk vrijwel onmogelijk. Maar de Brains en ik, wij proberen zoiets dus gewoon. Onder het motto: waarom ook niet?’