VPRO Gids 37

12 september t/m 18 september
Pagina 38 - ‘Witte ouders op het matje’
papier
38

Cadeautje!

Je leest dit artikel gratis. Wil je meer van de VPRO Gids? Neem een abonnement. Nu 12 weken voor slechts 10 euro. Ik wil meer lezen →

Witte ouders op het matje

Elja Looijestijn

Segregatie in het onderwijs: een sexy onderwerp is het niet. Maar de New York Times weet er toch een meeslepende podcast over te maken.

Ook in Nederland is het een probleem: bijna volledig ‘witte’ en ‘zwarte’ scholen. We willen graag diversiteit en gelijke kansen in de klas, maar hoe? Een nieuwe podcast wijst met de vinger naar de oorzaak van én de sleutel tot het probleem: goedbedoelende witte ouders.
Als het gaat om kwaliteitspodcasts, dan zijn er in de VS twee loketten: de New York Times en de NPR, en dan vooral de afdeling waar This American Life en Serial onder vallen. Dus toen de Times Serial overnam, waren de verwachtingen hoog. Nice White Parents, de eerste productie die uitkomt onder de gezamenlijke vlag, ligt daarom meteen onder een vergrootglas. En dan is het ook nog een gevoelig onderwerp: ras, ongelijkheid en integratie in het onderwijs.
Maker Chana Joffe-Walt is een (witte) moeder die geïnteresseerd raakte in het fenomeen toen ze zelf op zoek moest naar een basisschool voor haar kinderen. Ze wist dat ze moest inzoomen op een specifiek geval, om het grote plaatje helder te krijgen. Al in 2015 begon ze opnames te maken op een van oudsher zwarte school in een steeds verder veryuppend gedeelte van Brooklyn. Deze school heeft al sinds de jaren zestig te maken met pogingen om de diversiteit te vergroten. Maar Joffe-Walt merkt al snel een denkfout op: de komst van meer witte kinderen maakt de zwarte kinderen op die school niet per definitie kansrijker. Daar is meer voor nodig, maar wat?
Joffe-Walt werkte jaren aan haar podcast en sprak honderden mensen: (oud-)leerlingen en personeel van de school, ouders, onderwijsprofessionals en politici. Ze zat uren in de klas en in de kantine en duwde alle betrokkenen een microfoon onder de neus. Ze zocht ook in archieven en bezocht andere scholen met ander beleid. Zo schept ze een gedetailleerd en genuanceerd beeld, terwijl ze toch vaart in het verhaal weet te houden. Toch is niet iedereen blij met de podcast. Sommige nice white parents voelen zich op de tenen getrapt. Anderen uit het onderwijs vinden dat de maker te snel aan andere problemen voorbijgaat. Maar de podcast maakt een fascinerend en zelfs verslavend verhaal over een kwestie waar veel mensen het liefst van wegkijken. En laat alle luisteraars nadenken: hoe ziet een school eruit waar iederéén beter van wordt?