Het duurde even en ik werd er niet bang van, integendeel. Het was alsof er eindelijk iets bijzonders gebeurde in mijn hoofd. Ik cirkelde in gedachten om het bekende ding heen, en wentelde me in dat zalige niet-weten. Het was het opwindendste moment van de dag en het was voor niemand merkbaar.
Ik hoopte daarna dat het snel weer zou gebeuren. Dat deed het af en toe. Als je maar heel goed oplet, dan vang je de seconden wel, waarin je even niets meer weet.
Ik hoopte daarna dat het snel weer zou gebeuren. Dat deed het af en toe. Als je maar heel goed oplet, dan vang je de seconden wel, waarin je even niets meer weet.