Dat Ben Smith aan de universiteit van Plymouth ‘environmental literature’ doceert en zich inspant voor de verspreiding van ‘bewustzijn voor de natuur’, doet misschien het ergste (c.q. meest didactische) vrezen. En je kunt zijn prozadebuut Doggerland (AtlasContact), vernoemd naar een acht eeuwen geleden in de Noordzee verdwenen landmassa tussen Groot-Brittannië en het Europese vasteland, inderdaad een dystopische klimaatroman noemen. Maar een prekerig Postbus 51-boek is het allerminst. Daarvoor is deze beklemmende parabel over ‘de jongen’ die als monteur op een gigantisch, zieltogend windmolenpark-op-zee werkt, met als enig gezelschap ‘de oude man’, te sfeervol en raadselachtig, de plot rond een verdwenen vader, een verwoest continent en een dictatoriale ‘Firma’ te spannend. En Smiths sobere dichtersproza véél te indrukwekkend.
DIRK-JAN ARENSMAN