Het wordt het overzichtseffect genoemd: het gevoel dat een astronaut krijgt als hij vanuit de ruimte naar onze aardbol kijkt, en ineens beseft waar hij onderdeel van is. Een liefde voor de planeet overspoelt hem. Hij voelt zich zowel klein als groot, en verbonden met het heelal en de rest van de mensheid.
Een geweldige gewaarwording, te vergelijken met een religieuze ervaring, die blijvend schijnt te zijn. Marjolein van Heemstra bekeek onze aarde, die steeds erger vervuild en verdeeld is, en dacht: dat gevoel zou eigenlijk iedereen moeten hebben, dan zou de wereld een stuk beter af zijn. Op zoek naar het overzichtseffect maakte ze de theatervoorstelling Stadsastronaut, en baseerde daarop de gelijknamige podcast.
Stadsastronaut heeft drie delen en is voornamelijk een monoloog. Van Heemstra vertelt hoe ze zich zorgen maakt over de toekomst van onze wereld tijdens doorwaakte nachten in een veel te hete zomer, en hoe ze op zoek gaat naar antwoorden op haar vragen door naar de ruimte te kijken. Ze blijft uitzoomen, om daarna juist weer sterk in te zoomen; zo denkt ze een begin te kunnen maken met het helen van het universum door dichter bij haar benedenbuurman Bob te komen. Maar ze weet niet hoe ze het gesprek met hem hierover moet beginnen.
Van Heemstra (1981) is theatermaker en ze schrijft gedichten, columns en romans, waaronder het prijswinnende En we noemen hem. Voor De Correspondent schrijft ze tegenwoordig over ruimtevaart. De ruimte interesseert haar naar eigen zeggen zo, omdat ze er zo weinig van begrijpt.
In de podcast Sør uit 2018 probeert ze ook iets te begrijpen: ze ging in gesprek met Ronald Sørensen, haar geschiedenisleraar van de middelbare school. Ze proberen te ontdekken hoe het kan dat ze beiden dezelfde dingen meemaakten op de Rotterdamse school, maar dat zij theatermaakster met een linkse inslag werd, en hij politicus voor een rechtse partij (de PVV) met sterke anti-islamitische ideeën.
De overeenkomsten in haar werk zijn duidelijk te zien: het overbruggen van ruimte en tijd, het proberen te vatten van onbevattelijke concepten door in haar eigen omgeving op zoek te gaan naar verbinding.
De voorstelling Stadsastronaut kreeg goede kritieken en voor de podcastversie kreeg ze hulp van Pascal van Hulst, bekend van onder andere de griezelig echte fictiepodcast De Blankenberge Tapes. Wie de koptelefoon opzet, wordt meegenomen in het universum van Van Heemstra, en zal net als zij wensen dat de ontmoeting met Bob uiteindelijk brengt wat ze ervan hoopt: het overzichtseffect.