Achterwerk-aflevering: Niet verlegen

Hallo Daniëlle (‘Wat jammer’, #26), verliefd zijn op een leraar kan heel goed, prima zelfs. Ik ben 14 jaar en zit in de 2e van het Atheneum en in februari van dit jaar kregen we een té gekke biologiehospitant. Na heel veel getreuzel ben ik op hem af gestapt en heb z’n naam gevraagd enz. Nou ja, 2 dagen later zat ik bij hem op de koffie. Een dikke 3 weken later was het ‘aan’. Ik heb nu ruim 3 maanden ‘verkering’ met hem. Ook al is hij 25, hij lijkt wel 18, en daar ik ook een jaar of 15/16 lijk (dat zegt men tenminste) maakt het toch niet veel uit. Zeg Daniëlle, ik wens je veel succes, vraag aan iemand z’n adres en wees niet verlegen.

Liset (14 jaar)
Groningen

Ik zit op een wat oudere school. Naast onze school ligt een school waar je leraar kunt worden. We hebben het hele jaar door alleen meisjes als kwekeling (iemand die op die school zit) gehad. Nu kregen we voor het eerst een jongen, F. Ik vind hem knap en je kunt ermee lachen. Ik zat ook nog naast hem. Nu is hij weg en dat vind ik erg. Kun je wel verliefd worden op een leraar?

Daniëlle

Ik ben een meisje van 17 jaar. Een paar maanden geleden was alles voor mij nog heerlijk onbezorgd: op school ging het goed, veel vrienden en ik zag overal de zonnige kant van in. Dit alles veranderde toen ik ‘hem’ ontmoette of liever gezegd nadat ik de eerste afspraak met ‘hem’ had gehad. Met hem bedoel ik een man die 20 jaar ouder is dan ik en bovendien getrouwd. In het dagelijks leven zagen (zien) we elkaar regelmatig en we konden het goed met elkaar vinden. Op een gegeven moment vroeg hij of ik niet eens ergens met hem naar toe wilde en ik zei ja. Vanaf dat moment ging het steeds verder. We spraken +- 2x per week af en de relatie ontwikkelde zich. Op een gegeven moment zijn we ook met elkaar naar bed geweest. Vanzelfsprekend moest dit alles in het geheim gebeuren, dit hield in dat ik thuis steeds smoesjes moest verzinnen. Dit kon niet goed gaan. Het begon steeds meer mensen op te vallen en ook thuis kregen ze wat in de gaten.

Vanaf dat moment ontstonden bij mij de twijfels: was het wel goed om door te gaan, hoe moesten we nu verder, we konden toch niet eeuwig een geheime relatie houden en openbaar maken wilde ik het al helemaal niet, want als zijn vrouw erachter zou komen etc. Ik was ook niet zeker van mijn eigen gevoelens. Toch schoof ik deze gedachten steeds maar voor me uit. Ik wist dat hij gek op me was en ik wilde hem geen pijn doen. Ik dacht bijna constant aan deze dingen en dat deed me niet bepaald goed. Ik was steeds in een slecht humeur en mijn school, sport en werk leden eronder.

Zo kon het gewoon niet doorgaan en ik vertelde hem dat ik er mee wilde kappen. Maar dat bleek nog niet zo eenvoudig te zijn. Hij kon het niet begrijpen en hij zei dat hij eraan kapot zou gaan. Ik geloof(de) ook werkelijk dat dat waar was want dat je kon gewoon aan hem zien.. Steeds probeer ik weer er een eind aan te maken maar steeds lukt het niet. Hoe moet ik dit nu oplossen, ik weet het echt niet meer.

Naam en adres bekend

Reactie op ’20 jaar ouder’ (nr. 4) Hoe is het mogelijk dat in een tijd die zó vol staat van feminisme en emancipatie, een klassieke was- en kleurechte schoft toch weer een macht kan gaan uitoefenen over een jong meisje, als ware het een 19de eeuws melodrama? Je vraagt, hoe je eraf komt? Nu, door hem stevig te gaan haten! Jij zou aarzelen om een vent, die zijn eigenlijk huwelijk verknalt (ja, zij is natuurlijk een verkeerde keus geweest, zij begrijpt hem niet) die gebonden is, die jou niets te bieden heeft, maar toch zóóóveel van je houdt, dat hij bereid is om jouw leven totaal op zijn kop te zetten, die je schooltoekomst schaadt, je van je maagdelijkheid berooft (ja heus, dat staat er, lach maar) om die vent verdriet te doen? Kom nou, hij kan geen groter bewijs leveren dan niet van je te houden, w.s. niet eens in staat te zijn van iemand te houden. Laat hem zo snel mogelijk schieten en ga hard aan het werk met misschien de bittere nasmaak van erin getippeld te zijn, maar dat doen we, hoe dan ook, allemaal wel eens, dat is de stenige weg naar de volwassenheid. Sterkte hoor!

P.S. En als hij lastig blijft, zeg dat maar dat je zijn vrouw eens gaat opzoeken, omdat je dat bedrog toch niet kunt verdragen.

Naam en adres bekend

Ik ben een meisje van 16 en heb net als anderen een probleem. Het is namelijk zo dat ik niet op jongens maar op mannen val. Niet de oudjes, maar mannen van + 25 tot + 42 jaar. Al geruime tijd ben ik knettergek op iemand van mijn school (geen leraar). Ik heb het gevoel dat-ie mij wel aardig vindt, maar dat heb je altijd als je verliefd bent, geloof ik. Ik weet hoe hij heet, heb z’n adres en z’n telefoonnummer. Maar ik weet alleen niet of-ie getrouwd is of een vriendin heeft. (Of een vriend). Mijn vraag is wat ik zou moeten doen. Uit m’n hoofd zetten lukt me niet want ik zie ’m elke dag en de verliefdheid zit overal in m’n lichaam.

Graag zou ik willen (als het niet te veel moeite is) dat jullie hier op reageren. (Je kunt niet alles in je eentje oplossen). Ook die mensen die op oudere mannen vallen.

Een meisje van 16

PS1 – Voor al die lui die geen negatieve brieven in Achterwerk willen: Take care of your medemens!

PS2 – Niemand weet dat ik op mannen val. Ik ben geloof ik bang voor hun reactie.

Hallo people. Ik zit met een probleem, of liever: ik denk dat mijn omgeving er een probleem van zal maken. Ik ben pas 17 en heb een hele lieve vriend. Hij is lief tegen mij en kan goed met mijn ouders en mijn vrienden overweg, en ziet er leuk uit. Tot zover lijkt alles oké.

Maar het zit hem in het verschil in leeftijd. Ik ben 17 en hij is 30. Ons maakt het niet uit, wij houden ontzettend veel van elkaar en daar kan het leeftijdsverschil echt niet aan veranderen.

Iedereen denkt dat hij 24 is en aan de ene kant vind ik dat heel fijn, omdat niemand er iets tegen heeft. Ik ben bang dat als ze het te weten komen, ze zullen zeggen dat ik gebruikt word, dat er geen liefde kan bestaan met een 13 jaar leeftijdsverschil. Aan de andere kan voel ik me wel schuldig, bijvoorbeeld tegenover mijn ouders, dat ik tegen ze moet liegen.

Een goede vriendin heeft dit ook met haar ouders gehad, een jaar geleden. Met haar kan ik echter niet praten, ze is in januari vorig jaar aan een hersentumor overleden. Haar ouders waren er ook fel op tegen, terwijl het toch echt ook een goede relatie was. Zij was 16 en haar vriend 27 jaar. Mijn vriend en ik begrijpen elkaar in alles en het is echt heel hecht. Hij lijkt ook helemaal geen 30, ook geestelijk niet.

Willen mensen mij alsjeblieft schrijven?

Een meisje van 17

Ik ben een meisje van 16, en ben verliefd op mijn leraar (denk ik), ja ik weet het, heel cliché. Ik heb hem 3 jaar als mentor gehad, en nu voor het 3e jaar ook gewoon voor de klas staan. We kunnen het heel goed vinden, en soms sta ik naast hem ofzo, en dan voel ik dat ie naar mij kijkt, en dan kijk ik terug, kijken we elkaar even een paar tellen aan en dan moeten we allebei glimlachen. En van die glimlachen krijg ik zo'n waanzinnig fijn gevoel. Het stomme is dat hij ongeveer 20 jaar ouder is, hij getrouwd is (zijn vrouw geeft ook op mijn school les), en hij heeft kinderen, die heel schattig zijn.

Nu deed hij me laatst een voorstel; we surfen allebei, en nu mag ik naar hem toe om surfplanken te bekijken en/of kopen, want hij heeft er heel veel. Het lijkt me zooo cool. Het heeft echt geen zin om hem leuk te vinden, dat weet ik ook, maar ik kan het niet tegenhouden. Iemand die dit ook heeft, en/of tips/suggesties?

Meisje die niet weet wat ze moet denken

Beste Meisje van 14 met liefdesproblemen, (‘Verliefd op de leraar’,#39). Het is een vervelende situatie, dat zie ik. Maar je moet echt gaan voor je vriendje, want

1. het leeftijdsverschil is veel te groot (naar mijn mening).

2. Hij zou naar de gevangenis kunnen gaan als jullie een relatie zouden krijgen.

3. Het gaat echt niet zoals in Pretty Little Liars, geloof me.

Je moet proberen hem uit je hoofd proberen te zetten en lekker veel met je vriendje afspreken om hem te vergeten. Maak bijvoorbeeld een lijstje van al zijn negatieve kanten. Good luck.

Dees