Powerformatie Snarky Puppy spiegelt zich graag aan de Nederlandse muziekcultuur: een gouden mix van laisser-faire en een scherpe focus. Een akoestische set heeft hooguit een andere dynamiek, aldus Michael League.

Koppen bij elkaar en spelen tot het zweet van de muren druipt. In repetitielokalen over heel de wereld smeden muziekgroepen een onverbrekelijk bondgenootschap. Geen band die het groepsproces tot zo’n kookpunt kan brengen als Snarky Puppy. De Amerikaanse powerformatie is de puppy-status al lang ontgroeid en raast als een roedel hongerige wolven door het eenentwintigste-eeuwse muzieklandschap. Met hun broeierige cocktail van fusionjazz, funk, soul, gospel en rock weten ze een opmerkelijk breed muziekpubliek aan zich te binden.

Veelal speelt Snarky Puppy versterkt, maar het Holland Festival daagt ze uit om een compleet akoestische set te presenteren. Een prikkelend experiment dat Snarky Puppy mag volbrengen in de mooiste akoestiek van Nederland: het Amsterdamse Concertgebouw. ‘Dit wordt onze vuurdoop in deze wereldvermaarde concertzaal,’ weet Snarky Puppy-bandleider en componist Michael League. Hij is even in Nederland voor een educatief project met zijn geliefde Metropole Orkest. Een orkest waarmee League in al die jaren een spirituele band heeft opgebouwd.

Losjes roulerend

In 2003 richtte League zijn eigen collectief Snarky Puppy op aan de Universiteit van North Texas. In de jaren daarna evolueerde de jazzformatie in ijltempo naar een losjes roulerend gezelschap van zo’n vijfentwintig topmusici. In Snarky Puppy wordt bassist League vergezeld door trouwe adjudanten als toetsenisten Bill Laurance en Shaun Martin, slagwerker Jamison Ross, gitarist Bob Lanzetti, saxofonist Bob Reynolds en trompettisten Mike Maher en Jay Jennings. Artiesten als Erykah Badu, Kendrick Lamar en David Crosby klopten al bij dit keurkorps aan. Rasmusici die er een synergetische manier van repeteren op na houden, geeft League aan. ‘Als we bij elkaar komen, gaan we graag het experiment aan. Wat werkt wel en wat niet. Ik schrijf dan een eerste arrangement, maar gedurende het groepsproces verkennen we de verdere mogelijkheden en groeit zo’n stuk. Dus het repeteren begint als een presidentschap maar eindigt als een Atheense democratie.’

© Stella K

Tijdens de enerverende, versterkte optredens van Snarky Puppy komt zowel bij de spelers als het publiek de stoom uit de oren. Een akoestische set krijgt ongetwijfeld een andere dynamiek, maar de elektrificerende speelenergie blijft recht overeind. Veel ervaring met akoestische optredens hebben League en zijn mannen overigens nog niet. Eerder gaven ze een vergelijkbare show in Arnhem en begin dit jaar nog tijdens het GroundUP Music Festival in Miami Beach. Het jaarlijkse muziekfestival, geleid door League, is vernoemd naar GroundUPmusic, het eigen label van Snarky Puppy. ‘Dit was een kort, akoestisch privéoptreden waaraan we superveel lol hebben beleefd. We hadden ook helemaal niet gerepeteerd. Gewoon luisteren naar elkaar en daar vloeien dan onze beslissingen uit voort. Een organisch proces, precies zoals een school vissen of zwerm vogels altijd de weg weet te vinden.’ Muzikale verrassingen zijn er straks ook in het Concertgebouw, garandeert League. ‘Ik heb zo’n geweldige club musici om me heen verzameld. Het zou zonde zijn als ik ze iedere keer precies zou voorschrijven wat ze moesten doen.’

Krachtvoer

In het Concertgebouw brengen ze een mix van oud en nieuw repertoire. Genoeg om uit te kiezen. Sinds 2006 hebben ze zo’n twaalf albums uitgebracht, van studio-opnames tot spetterende livesessies. Hun laatste studioalbum Immigrance dateert van maart vorig jaar. Klonk Snarky Puppy in de beginjaren nog als een vlotte, akoestische jazzband, in de jaren daarna sloop steeds meer hip krachtvoer uit de funk, soul, hiphop, wereldmuziek, rock en filmmuziek binnen in het groepsgeluid. Centraal in hun instrumentale jams staan de grooves die losjes doorspekt zijn met pakkende melodieën. League kijkt ernaar uit om nieuw licht te werpen op hun catalogus. ‘Het Concertgebouw is een buitengewoon inspiratierijke plek om te mogen spelen, dat hoor ik ook van mijn klassiekemuziekcollega’s uit New York. Akoestisch spelen in deze setting is een perfect match.’ League en Snarky Puppy zijn verzot op Nederland. Geen wonder dat ze hun akoestische avontuur hier aangaan. Twee van hun populairste albums – We Like It Here (2014) en Sylva (2015) – zijn opgenomen in Nederland.

Michael League, voorman van Snarky Puppy, verheugt zich op akoestische vuurdoop in ‘wereldvermaarde concertzaal’

We Like It Here ontstond in de Utrechtse Kytopia Studio’s. Met Sylva ging Snarky Puppy voor het eerst in zee met een groot orkest. Deze suite werd opgenomen in samenwerking met het door hen zo bewonderde Metropole Orkest. Nederland was het eerste land dat Snarky Puppy aandeed op het vasteland van Europa, benadrukt League. ‘Het Metropole maar ook het Kyteman Orchestra waren meteen inspiratiebronnen. Groot denken en het schijnbaar onmogelijke realiseren: als zij het kunnen, moeten wij het ook kunnen. Puur vanuit speelplezier zijn we Snarky Puppy begonnen, maar langzaam is onze droom steeds groter gegroeid. Dan is het prettig je te kunnen spiegelen aan een muziekcultuur zoals die in Nederland leeft. Die Hollandse attitude past perfect bij ons musici. Hard werken met een scherpe focus en tegelijkertijd ruimte overhouden voor meer relaxte, flexibele momenten. Een gouden combinatie.’