In de openingsminuten van Furia zien we eerst nog hoopvolle boodschappen van wereldleiders over een betere toekomst. Maar deze achtdelige Noorse thrillerserie maakt ons al snel duidelijk dat van die beloofde verandering niets is terechtgekomen. De conclusie van de voice-over in de openingsscène is dan ook uiterst bitter: ‘Ze beloofden ons een betere wereld. In plaats daarvan viel alles uit elkaar. De enige groepen die sterker zijn geworden, zijn de groepen die verdeeldheid zaaien.’
Als één plaats laat zien hoe ver dat proces al is, is het wel het Noorse Romsdalen. De komst van een asielzoekerscentrum heeft voor een tweedeling gezorgd in het stadje, waardoor extreemrechtse denkbeelden steeds zichtbaarder worden. Toch is er ogenschijnlijk weinig reden tot paniek, want heel gevaarlijk is het nu ook weer niet in het wonderschone bergstadje. Zoals een agent trots verkondigt in de eerste aflevering: ‘Er is nog nooit een moord gepleegd in Romsdalen’.
Het klinkt als een gedroomde uitvalsbasis voor agent en alleenstaande vader Asgeir (Pål Sverre Hagen), die als buitenstaander leiding komt geven aan het lokale politiekorps. Het feit dat de helft van zijn dossier is zwartgelakt, doet echter vermoeden dat hij niet zomaar een gewone politieagent is.
Van die rust in Romsdalen komt ook weinig terecht, want al in de eerste aflevering wordt de zoon van een extreemrechts kopstuk dood aangetroffen. Aangezien de jongen even daarvoor het asielzoekerscentrum in brand wilde steken, is de rekensom snel gemaakt: de asielzoekers krijgen de schuld van zijn dood, en extreemrechts wint verder terrein. De spanningen lopen verder op als Asgeir uit noodweer iemand doodschiet tijdens een inval. Daarbij begeeft hij zich bovendien ongewenst op het pad van undercoveragent Ragna (Ine Marie Wilmann), die zich voordoet als extreemrechtse fanatiekeling. De twee moeten noodgedwongen samenwerken om verdere escalatie te voorkomen.