De zegetocht van Frank Underwood heeft de laatste twee seizoenen van House of Cards al de nodige levens geëist. Vanaf vandaag (seizoen drie is nu beschikbaar) komen daar ongetwijfeld nog een paar levens bij. Maar tussen alle politieke vijanden is ongemerkt nog een slachtoffer gevallen: Underwoods Britse voorganger uit 1990.

Een voetnoot wil ik het niet noemen, maar daar begint het wel steeds meer op te lijken: in alle (terechte) aandacht voor de Amerikaanse House of Cards is de BBC-variant van 25 jaar geleden inmiddels aardig ondergesneeuwd. De serie wordt in artikelen hooguit even vermeld: ‘gebaseerd op…’ (wat dan ook weer niet helemaal klopt: beide producties zijn verfilmingen van het gelijknamige boek van Michael Dobbs uit 1989).

Ten onrechte, want Francis Urquhart (uit te spreken als Urkhart) is minstens zo innemend als zijn jongere broer. Duisterder ook. Ian Richardson zet een politicus neer waar je kippenvel van krijgt. Kevin Spacey’s Underwood is charmant, ja, maar tevens praatgraag, bijna over the top. Richardson speelt een echte huichelaar, met een kwinkslag en een manier van doen die voorbehouden lijkt aan oudere Engelsen. Underwood is een wolf, Urquhart is de duivel. 

House of Cards

Verenigd Koninkrijk 1990. Drama van Paul Seed. Met o.a. Ian Richardson, Susannah Harker, Diane Fletcher, Miles Anderson en Alphonsia Emmanuel.

Ian Richardson

Acteur, Scenarist

Niet dat ik de Amerikaanse bewerking hiermee de grond in wil boren. Integendeel. Het langere format (dertien versus vier afleveringen per reeks) geeft de serie de kans dieper in te gaan op de personages. Dat komt vooral Underwood en nog meer zijn vrouw Claire (de fantastische Robin Wright) ten goede. Het verhaal krijgt kans om te ademen.

Ian Richardson en consorten moeten op hun beurt veel meer doen in korte tijd, met wat simplistische, overdreven plotelementen als gevolg. Tegelijkertijd maakt dat de politicus ook dodelijk (letterlijk, natuurlijk) effectief en efficiënt. Er wordt geen woord te veel gezegd en dat is in het voordeel van de aan drugs aan drank verslaafde Roger O’Neill (bij de Amerikanen Peter Russo) en journaliste Mattie Storin (Zoë Barnes). Bij de Engelsen is de relatie tussen Mattie en haar ‘Daddy’ aanzienlijk luguberder. En dat zonder die achterlijke metroscène (link met spoilers).

Of dat de ene serie beter maakt dan de andere? Ach, zoals Urquhart zou zeggen: ' You might think that, but I couldn’t possibly comment.'

Leestip: Zowel Decider als Wired heeft tips voor eenieder die vandaag gelijk House of Cards seizoen drie comakijkt óf seizoen één en twee nog snel moet zien.

Het derde seizoen van House of Cards is vanaf vandaag beschikbaar op Netflix. Alle drie de reeksen van de Britse serie staan er al een tijdje op.

Recensie: House of Cards 3

Vanaf vrijdag is het derde seizoen van House of Cards te zien op Netflix. Nu hij eenmaal president is, verliest Frank Underwood veel van wat hem zo spannend maakte.