Zou het kunnen dat de pandemie haar stempel heeft gedrukt op filmmakers die afstudeerden in 2022? Tijdens de lockdowns was er minder tijd om met elkaar, in teamverband, dingen te maken; en juist méér tijd om thuis, achter een scherm, te kijken naar de wereld en het werk van andere makers. Wellicht heeft de pandemie ook invloed gehad op de ernstige toon die je aantreft in de examenfilms van deze generatie. Het viel al op in de documentaires, vorige week in deel 1 van de Nacht van de Filmacademie. En ook nu weer, in deel 2 over dramafilms.
Joan’s Theme (Kiefer Eijckelhof) is een poëtische dramafilm die sterke emoties uitdrukt via prachtige saxofoonmuziek: terwijl haar moeder met kanker in het ziekenhuis ligt, worstelt muziekstudent Joan met de diepten die ze aan moet boren om haar saxofoonspel naar een hoger niveau te tillen. Evenmin luchtig is het groots opgezette oorlogsdrama It Will Rain, waarin de Syrische Amir Zaza een Syrische gevangenis tot leven wekt, terwijl de kinderen in jeugdfilm This Is Your Captain Speaking (Idriss Nabil) zich ontpoppen tot activisten die de uitzetting van een asielzoeker trachten te verhinderen. En alsof het nog niet erg genoeg is dat Jozias dement is, sterft in de eerste minuten van Over een pastoor op regenlaarzen (Wessel van Wanrooij) ook nog eens zijn vrouw.