Terugblikken op filmklassiekers: Some Like it Hot

‘Well, nobody’s perfect.’ Zelfs wie de klassieke komedie Some Like it Hot (1959) nooit heeft gezien, zal deze slotregel vast herkennen. Het is er een uit de categorie ‘Forget it Jake, it’s Chinatown’ en ‘Louis, I think this is the beginning of a beautiful friendship’. Cineast Billy Wilder was er goed in, sterke uitsmijters verzinnen. ‘Shut up and deal’ is er ook zo een, uit de komedie The Apartment (1960). En ‘Alright Mr. DeMille, I’m ready for my close-up’, uit Sunset Boulevard (1950).

Grappig genoeg vond Wilder de bewuste regel zelf aanvankelijk niks. Toen de opnames van Some Like it Hot al in volle gang waren, zat hij met schrijfpartner Izzy Diamond nog druk te schaven aan de laatste dialoog, zo vertelde hij ooit in een interview met collega-filmmaker Cameron Crowe: ‘Het was weekend, iedereen was weg en wij zaten nog in de studio. Eerder waren we er steeds niet uitgekomen. Op zeker moment kwam Izzy met dat “Nobody’s perfect”, en toen zei ik: “Nou goed, zet maar neer, dan staat er tenminste iets. Tussen het filmen door broeden we dan nog wel op een écht grappige regel.” Maar dat kwam er niet meer van, dus bleef dit staan. En toen kwam de première en ging het publiek helemaal stuk. Geestig toch? Zo worden films dus gemaakt.’

Nu bevat Some Like it Hot, een film die zes Oscars won en door het American Film Institute werd uitgeroepen tot beste komedie aller tijden, natuurlijk wel meer memorabele regels. Een daarvan is: ‘Where’s the bourbon?’, uitgesproken door Marilyn Monroe. Op zich geen bijzonder zinnetje, maar notoir omdat de actrice minstens vijftig takes nodig had om het uit haar mond te krijgen. Wilder heeft later vaak verzucht dat Monroe hem op de set tot wanhoop dreef door continu haar tekst te vergeten (en elke dag uren te laat te komen, al dan niet onder invloed van medicijnen).

In biografieën van de actrice wordt het verhaal weer iets anders verteld: Monroe zou Wilder expres hebben dwarsgezeten uit onvrede met haar rol. Door hem steeds niet te geven wat hij wilde, zou ze meer eigen inbreng hebben afgedwongen. Na de opnames schijnen de twee hoe dan ook met knallende ruzie uit elkaar te zijn gegaan. Om het kort voor Monroe's dood in 1962 weer bij te leggen, de slotregel van Some Like it Hot allicht indachtig.

Beluister hieronder de aflevering van Cinema OVT (of klik op deze link), waarin de film wordt besproken door regisseur Martin van Koolhoven, historica Anna Tijsseling en filmjournalist Floortje Smit.