Memorabele Oscarspeeches in beeld

Een mijlpaal in de geschiedenis van de Oscars: Hattie McDaniel wint in 1940 als eerste donkere actrice een Oscar, voor haar bijrol  in Gone with the Wind (1939). Sidney Poiter zou zestien jaar later de eerste donkere acteur worden die de prijs voor beste mannelijke hoofdrol werd toebedeeld, Halle Berry was in 2002 de eerste zwarte winnares in de categorie vrouwelijke hoofdrol. Haar met tranen doordrenkte dankwoord is eveneens een onvergetelijk Oscarmoment.

Opzienbarend: toen Marlon Brando tijdens de Oscarceremonie in 1973 verkozen werd tot beste acteur (voor The Godfather), liep een jonge vrouw die zichzelf voorstelde als Sacheen Littlefeather (in werkelijkheid de Mexicaanse actrice Maria Cruz) het podium op en hield een korte toespraak. Brando had haar naar de uitreiking gestuurd om namens hem de prijs te weigeren, als protest tegen de wijze waarop Indianen in de Amerikaanse filmindustrie werden behandeld. 

  

Acteur/regisseur Roberto Benigni heeft het niet meer wanneer hij in 1999 drie Oscars wint met zijn film La vita è bella. Zelf mag hij twee keer het podium op: voor beste acteur en beste buitenlandse film. Van stoelendans tot gehuppel en steenkolen Engels: Benigni gooit alle registers open. ‘This is a terrible mistake because I used all of my English!,’ riep hij na zijn tweede Oscar uit.

Altijd gevoelig, Oscarwinnaars die hun dankwoord voor politieke doeleinden gebruiken (zie Sacheen Littlefeather). Het ultieme voorbeeld is de acceptance speech van Michael Moore, die in 2003 na het winnen van de Oscar voor Bowling for Columbine roept dat de in 2000 ‘fictief’ verkozen president Bush zich moet schamen: “Any time you got the Pope and the Dixie Chicks against you, your time is up”