Het festival, dat vorig jaar twee dagen besloeg en toen rond de 2300
bezoekers trok, heeft grote ambities, maar er zijn nog een aantal belangrijke
knelpunten waar de organisatie in de toekomst mee aan de slag moet.
Problematisch is vooral het beperkte aantal geschikte locaties in de stad. Ook
de programmering van de films, ruim vijftig dit jaar, is nog niet helemaal naar
wens van de organisatie. Tariverdi erkent dat er dingen beter kunnen: ‘Maar we
zijn een jong festival, we zijn allemaal vrijwilligers en we hebben een klein
budget. Het is natuurlijk een zoektocht naar het ideale. Ik denk dat we op de
goede weg zijn.’
Het eindpunt moet een festival zijn waar jonge
filmmakers, bijvoorbeeld net afgestudeerd van de filmacademie, een kans krijgen
die andere, grote festivals hen niet bieden. Dat Scenecs dat nu al voor een deel
heeft bereikt blijkt volgens Tariverdi uit de positieve reacties van een aantal
filmmakers tijdens het Gala van zaterdag 7 november, waar de prijzen voor beste
fictie en beste documentaire werden uitgereikt, en Jos Stelling de oeuvreprijs
in ontvangst mocht nemen voor zijn verdiensten voor de Nederlandse cinema. Onder
andere Berenike Rozgonyi, genomineerd voor haar documentaire My room is my best
friend, en Maarten van der Ven, producent van de prijswinnende fictiefilm Bingo
, gaven te kennen dat hun films al door meerdere festivals waren geweigerd en
dat de kansen om hun werk te vertonen schaars waren.
Om de jonge
filmmakers niet alleen een podium te bieden voor hun films maar ze ook in hun
ontwikkeling bij te staan, organiseerde Scenecs een educatieprogramma waar onder
andere lezingen konden worden gevolgd van gastregisseur Pieter Verhoeff en een
afgevaardigde van het Filmfonds. Pieter Verhoeffs lezing was vooral een
aaneenschakeling van koddige anekdotes over zijn aanvaringen met producenten – ‘
ze wilden een vrouw met grote tieten’ – en zijn weigering om zich te
conformeren aan hun vaak absurde eisen. Petra ten Brinke, hoofd afdeling
Onderzoek en Ontwikkeling van het Filmfonds, liet uiteindelijk om onduidelijke
redenen op het laatste moment verstek gaan.
Ook de leergierige,
aanstormende talenten, die afgaande op de genomineerde films absoluut aanwezig
waren, lieten het tijdens het educatiegedeelte grotendeels afweten. Zonde, want
daarin ligt de toekomst van het Scenecs; een ontmoetingsplek en broedplaats voor
jonge filmmakers die bij de grotere festivals niet altijd toegelaten worden,
waar ze kunnen netwerken met gevestigde filmmakers, maar vooral ook met hun
generatiegenoten.
‘Ik denk dat we op de goede weg zijn’
De vierde editie van het Scenecs filmfestival
Van 6 tot en met 8 november vond in Amersfoort voor de vierde maal Scenecs plaats, het filmfestival dat naar eigen zeggen een kweekvijver wil zijn voor nieuwe cineasten en debutanten, en een platform wil bieden waar aankomende en gevestigde professionals elkaar kunnen ontmoeten. Festivaldirecteur Arya Tariverdi keek terug op een geslaagde editie: ‘Ik heb het algemeen als positief ervaren, want de mensen die ik sprak wiens film op het festival hadden gedraaid waren tevreden, en dan zijn wij ook tevreden’.