Vechtershart schotelt je een wereld voor die je op televisie zelden te zien krijgt. Scenarioschrijvers Maaik Krijgsman en Pieter Bart Korthuis over het tweede seizoen en waarom kickboksen zich uitstekend leent voor drama.

De serie Vechtershart ontstond naar een idee van acteur Waldemar Torenstra, producente Annemieke van Vliet en documentairemaker Maaik Krijgsman, die een fascinatie voor kickboksen hebben.

Krijgsman: ‘Samen met Hans Pool heb ik de gelijknamige documentaire Vechtershart gemaakt, over kickbokstrainer Thom Harinck en enkele van zijn talenten. We wilden graag iets maken over met name Marokkaanse jongens die aan de kickbokserij veel eigenwaarde ontlenen. Een van die jongens was de toen zeventienjarige Badr Hari.’

Het idee om meer met die wereld te doen bleef hangen. ‘Het is een bijzondere arena omdat het de melting pot van Nederland in optima forma is. Niemand wordt op huidskleur of opleiding beoordeeld, wel op hoe hard hij kan slaan en hoe goed hij zich inspant. Die wereld is dramatisch interessant omdat jongens uit de criminaliteit en hoog opgeleiden dwars door elkaar lopen. Je ziet daar dromen van jongens opbloeien of in de kiem gesmoord worden.’

‘Dit zijn geen mannen die geïnteresseerd zijn in huisje-boompje-beestje. Ze willen een held zijn.’

Maaik Krijgsman

Krijgsmans achtergrond als documentairemaker resulteert erin dat bijna niks in de serie verzonnen is, aldus mede-schrijver Pieter Bart Korthuis: ‘Het begint met een stapel boeken en research, research, research. We zijn bijvoorbeeld naar een bijeenkomst van Anonieme Verslaafden gegaan voor het personage van Benja Bruijning die een drugsverslaving heeft. Daar hebben we zoveel materiaal uitgehaald, het is heerlijk als je niks hoeft te verzinnen.’ Krijgsman: ‘Als je niet uitkijkt ga je je baseren op werk dat je in een film hebt gezien. Dan stapel je fictie op fictie. Wij hechten er enorm aan hoe het echt is, van hoe ze praten tot welke horloges ze dragen tot de rituelen. We hebben ook een dag bij de FIOD gezeten, om te vragen hoe je bijvoorbeeld moet witwassen.’

Want: criminaliteit blijft onlosmakelijk met de vechtsport verweven. ‘Er heeft van oudsher altijd maffia om de sport heen gehangen, hoe schoon ze het ook proberen te krijgen. Met die beeldvorming zijn ze in de vechtsport niet blij, maar ze zijn ook de eersten om te zeggen dat het nooit een tennisser is die betrokken is bij een aanslag.’

Milieu
In de serie worden ook culturele verschillen gewoon bij de naam genoemd. Zo spreekt hoofdpersoon Nick van het opzetten van een ‘Mocro-klasje’. Korthuis: ‘In de sportschool is een totaal gebrek aan politieke correctheid. Als schrijver is dat bevrijdend. In de vechtsport is een bepaalde basis van respect, waardoor ze onderling heel open zijn.’ Die openheid zorgde er ook voor dat de makers van de serie toegang kregen tot de vechtsportwereld, zodat ze bijvoorbeeld konden filmen tijdens boksgala’s. Korthuis: ‘De ambiance moet kloppen, anders maak je iets wat nergens op slaat. En een gala van duizend mensen kun je niet in scène zetten, daar hebben wij de budgetten niet voor.’    

'Als we niet voor Waldemar waren gegaan had Nick ook een Marokkaan of een Surinamer kunnen zijn.’

Pieter Bart Korthuis
©

Waldemar Torenstra in Vechtershart

Vechtershart onderscheidt zich volgens Korthuis met scènes die je in geen enkele andere Nederlandse serie ziet. ‘Er is zoveel eenheidsworst. Een van de redenen voor mij om hier in te stappen is dat je een milieu te zien krijgt dat je normaal niet ziet in Nederlandse dramaseries. In ziekenhuis- en politieseries gaat het altijd over hoogopgeleide hoofdrolspelers die keurig ABN praten. Het is moeilijk om bijvoorbeeld de multiculturele samenleving te laten zien, mede omdat het vroeger moeilijk was om goede acteurs te krijgen met een migrantenachtergrond. Tegenwoordig is er juist veel talent, dat soms slecht aan de bak komt. Toen wij gingen casten stond voor elke rol nog open wat de achtergrond zou zijn van het personage. Als we niet voor Waldemar waren gegaan had Nick ook een Marokkaan of een Surinamer kunnen zijn.’

Vertederend
In het nieuwe seizoen probeert hoofdpersoon Nick Roest (Waldemar Torenstra) een carrière in Mixed Martial Arts te lanceren. Torenstra kwam in de voorbereiding van de serie twintig kilo spiermassa aan. Korthuis: ‘Hij is fysiek heel ver gegaan. In aflevering zes doet hij een kooigevecht terwijl hij tijdens die opnamen eigenlijk tegen een nekhernia aan zat. Wat dat betreft is het symbolisch voor de sport, het gaat om grenzen verleggen in de voorbereiding, zodat het tijdens het gevecht wel meevalt.’ Krijgsman vult aan: ‘Hoe Waldemar zich heeft voorbereid op dit seizoen is ongekend. Ik ken geen enkele Nederlandse acteur die zich letterlijk zo heeft getransformeerd.’ Korthuis: ‘Wat heerlijk is aan dit personage: hij is gewoon niet heel erg slim. Dat is ontzettend vertederend om naar te kijken, omdat hij het wel heel graag wil en enorm zijn best doet. Maar hij maakt vaak de verkeerde keuzes omdat hij niet rationeel maar puur emotioneel gedreven is. Dat maakt hem een bizarre hoofdpersoon af en toe.’

Ook die thematiek hebben de schrijvers uit het echte leven van vechters gegrepen. Krijgsman: ‘Vechters hebben een ander referentiekader. Eer en respect zijn voor hen veel belangrijker dan de drang om iets te behouden of te beschermen, zoals in onze burgerlijke maatschappij. Voor een aantal jonge jongens is een vechtsportcarrière aantrekkelijker dan gewoon je school afmaken. Dat laatste zou natuurlijk een verstandigere keuze zijn, maar ze gaan voor roem, succes en soms voor het snelle geld – ook al is dat tegenwoordig niet zo makkelijk meer te verdienen is in de vechtsport.’ Daarom vallen ze volgens hem soms voor de criminaliteit. ‘Dit zijn geen mannen die geïnteresseerd zijn in huisje-boompje-beestje. Ze willen een held zijn.’

Volgens Korthuis is een ‘vechtershart’ de wil om door te gaan als je denkt niet verder te kunnen. ‘Ben je wel of geen lafaard? Door deze sport te bedrijven heb je daar heel snel een antwoord op.’

Vechtershart seizoen twee is vanaf zondag 9 april te zien om 20:25 op NPO 3

Meer over Vechtershart