2002 - VPRO Boekengids - VPRO Gids

Yann Martel en de fabelachtige verkoopcijfers

17 november 2002

'Het leven van Pi' heeft een volstrekt ongeloofwaardig uitgangspunt. De 16-jarige Pi, voluit Piscine Molitor Patel, vernoemd naar een Parijs' zwembad, woont in het zuiden van India.
De diagrammen van Waters

27 april 2002

De jonge Sarah Waters verbaasde de literaire wereld door in 1998 te debuteren met een erotische, lesbische roman die naast expliciete seksscènes ook grote literaire kwaliteiten had. Als literatuurwetenschapper deed ze onderzoek naar homo-erotische boeken in het Victoriaanse tijdperk. De aldus vergaarde kennis gebruikte ze vervolgens kwistig in haar eerste boek ‘Tipping the velvet’ over het oestermeisje Nancy dat furore maakt in het Londense varieté-theater. Na drie romans over lesbische liefde in de late negentiende eeuw heeft Sarah Waters zich het wonderlijke predikaat ‘de lesbische Dickens’ verworven. En hoewel ze de vergelijking met Dickens vleiend vindt, gaat die natuurlijk niet op. ‘Dickens schreef over de tijd waarin hij leefde, ik niet.’
Wie predikt nog het boekenevangelie op tv?

12 maart 2002

Alle boekenprogramma’s sneuvelden na één of hoogstens twee seizoenen. Alleen het programma van Adriaan van Dis wist een mythische status te verwerven – maar dat is al meer dan tien jaar geleden. Als Zeeman met boeken ook verdwijnt, kan het boekenreservaat op televisie zijn poorten sluiten.
Frey gaapt onophoudelijk

6 februari 2002

‘Ik word wakker van een ronkende vliegtuigmotor en van iets warms dat over mijn kin druipt. Ik breng mijn hand naar mijn gezicht. Mijn voortanden zijn weg, er zit een gat in mijn wang, mijn neus is gebroken en mijn ogen zitten bijna helemaal dicht. Ik doe ze open en ik kijk om me heen en ik zit achter in een vliegtuig met niemand bij me in de buurt. Ik kijk naar mijn kleren en die zitten onder een kleurige cocktail van spuug, snot, urine, kots en bloed.’
Frey gaapt onophoudelijk

6 februari 2002

‘Ik word wakker van een ronkende vliegtuigmotor en van iets warms dat over mijn kin druipt. Ik breng mijn hand naar mijn gezicht. Mijn voortanden zijn weg, er zit een gat in mijn wang, mijn neus is gebroken en mijn ogen zitten bijna helemaal dicht. Ik doe ze open en ik kijk om me heen en ik zit achter in een vliegtuig met niemand bij me in de buurt. Ik kijk naar mijn kleren en die zitten onder een kleurige cocktail van spuug, snot, urine, kots en bloed.’