Zo begint Frey zijn autobiografische boek In duizend stukjes. De ontstelde lezer zal nog vele pagina’s lang worden geconfronteerd met kots en bloed, maar blijft gebiologeerd omslaan. De Amerikaan Frey beschreef zijn verblijf in een afkickkliniek, waar hij als 23-jarig wrak werd binnengebracht; verslaafd aan drank, cocaïne, crack, pillen, speed, pcp, lijm en paddo’s. Tergend langzaam onthult de schrijver iets van zijn voorgeschiedenis. En dat maakt het raadsel alleen maar groter. Want hij is afkomstig uit een welgesteld gezin met een liefhebbende moeder en een hardwerkende vader en een volkomen normale broer. Toch dronk James al op zijn zevende stiekem zijn eerste slokjes alcohol, op zijn tiende was hij zo laveloos dat hij moest kotsen en op zijn dertiende was hij dagelijks dronken of stoned of allebei. Vanaf die tijd ontspoort hij volledig. Hij dealt, rooft, knokt en gebruikt alsof de duivel hem op de hielen zit. Uiteindelijk wordt hij, zwaar gehavend en buiten westen, door een vriend op het vliegtuig naar Chicago gezet waarmee zijn boek begint.
Tot in de intiemste details beschrijft Frey wat er gebeurt op het moment dat hij de witte gang van de afkickkliniek betreedt: de pijn, de schaamte, de confrontatie met zijn ouders, de ruzies en vriendschappen tussen zijn medebewoners, onder wie een mafiabaas, een voormalig wereldkampioen boksen en een rechter. De weerzin tegen goedbedoelende therapeuten die hem keer op keer voorhouden dat hij het zonder hulp van God niet redt.
Hoewel er, met name in Amerika, stapels zogeheten rehab-memoirs verschijnen, is dat van Frey anders. Hij zet zich af tegen de heilige gedachte dat de AA en het fameuze 12-stappenplan, waarmee verslaafden stap-voor-stap afkicken, de enige manieren zijn om het op de lange duur vol te houden.
En nu is de voormalige alcoholist, junk en crimineel een gevierd schrijver. Wie Frey ontmoet na zijn boek te hebben gelezen, ontkomt er niet aan zijn gezicht te onderwerpen aan een grondige inspectie. Waar zat dat gat in zijn wang? Welke tanden zijn echt? Is zijn neus nou scheef of lijkt dat maar zo? De waarheid is dat Frey er volkomen normaal uitziet, afgezien van het feit dat hij manisch met zijn grote brok kauwgom in de weer is. Voortdurend haalt hij het uit zijn mond, om het er enkele seconden later weer in te stoppen. Verder gaapt hij onophoudelijk.