VPRO Gids 7

15 februari t/m 21 februari
Pagina 66 - ‘Voor het leven getekend ’

Voor het leven getekend

Femke Weerdmeester ,

In de docuserie Brandmerk: Kind van een gedetineerde blikken volwassen kinderen van gedetineerden terug op een jeugd die in het teken stond van het gemis van een ouder.

De tienjarige Beau zit op een doorsnee woensdagmiddag te gamen op de bank. Tot plotseling politie in de huiskamer staat. Nog voor hij begrijpt wat er gebeurt, neemt het arrestatieteam zijn moeder mee. Beau wordt door kinderrechercheurs opgevangen en bij familie ondergebracht. Zijn moeder zal hij de eerstvolgende maanden niet terugzien.

De gevangenisstaf van zijn moeder duurt acht jaar, waarin hij haar eens per maand kan opzoeken in de gevangenis. Dan knuffelen ze, spelen spelletjes en eten samen. Thuis begint Beau ondertussen de arrestatie te linken aan beelden van een moordzaak die hij ziet op Opsporing verzocht.

Beau is de eerste hoofdpersoon in de zesdelige serie Brandmerk: Kind van een gedetineerde. Hij is inmiddels twintig jaar oud en zijn moeder is alweer een paar jaar thuis. Samen kijken ze terug op de jeugd van Beau en het effect dat de gevangenisstraf van zijn moeder daarop heeft gehad.

Op dit moment hebben ongeveer 26.500 kinderen in Nederland een ouder in detentie. Bij 1500 hiervan gaat het om de moeder. In deze serie van WNL worden zes volwassenen gevolgd, die als kind een ouder hadden in de gevangenis. Zij zijn door deze ingrijpende ervaring in hun kindertijd voor het leven getekend.

Wanneer Beau met presentator Menen Seijkens praat over zijn jeugd, hoor je een jongen die vroeg volwassen is geworden. Hij vertelt open en kwetsbaar over zijn puberteit, waar hij zijn moeder moest missen op belangrijke momenten als het behalen van zijn middelbareschooldiploma of zijn rijbewijs.

Ook zijn moeder komt aan het woord. Zij geeft een inkijkje in het leven in een vrouwengevangenis, vertelt hoe haar cel vol hing met familiefoto’s en hoe ze uitkeek naar de bezoekuren van Beau. Seijkens schroomt niet om moeder en zoon directe vragen te stellen als: ‘Wat vind je ervan dat je moeder betrokken is geweest bij een moordzaak?’ En: ‘Kan je moeder zijn vanuit de gevangenis?’ Als kijker raak je onder de indruk van Beaus inlevingsvermogen: een zoon die de daad van zijn moeder niet goedkeurt, maar tegelijkertijd nog steeds een warme band met haar heeft.