Welcome to the Dreamhouse is één grote postmodernistische kleurenexplosie. Voor deze tentoonstelling zijn de zalen van het Groninger Museum omgebouwd tot ruimtes behorend tot een huis: van een hal loop je naar een eetkamer, slaapkamer, badkamer en een tuin. Overal om je heen zijn postmoderne kunstwerken te vinden: van stoelen tot glazen tot lampen en kapstokken. In museumprogramma Nu te zien! leidt directeur van het LAM Museum Sietske van Zanten ons door de expositie.
De helft van de spullen komt van de collectie van het Groninger Museum, aangeschaft sinds de jaren tachtig toen het postmodernisme hoogtij vierde. Het museumgebouw, een kleurrijk geheel van verschillende vormen, is eveneens ontworpen door postmodernistische kunstenaars van de Memphisgroep.
Onlangs besloot het museum de postmodernistische collectie tentoon te stellen en vroeg ontwerpersduo Marloes en Wikke deze vorm te geven. Wikke van Houwelingen vertelt aan de telefoon: ‘Ik hou zelf vooral van de mooie, ranke vormen van het modernisme, dus ik moest behoorlijk wennen aan de geometrische vormen en de felle kleuren van postmodernistische werken. Maar als kunstmeubels zijn ze zeker interessant.’ Dus grepen hij en zijn partner Marloes van der Hoek deze opdracht aan om de kunststroming vorm te geven op hun eigen manier.
Algauw ontstond het idee voor een compleet huis waar ze allerlei objecten uit de collectie op een speelse manier in kwijt zouden kunnen. Marloes en Wikke haalden ook werken van huidige ontwerpers zoals Maarten Baas of Studio Job binnen die verwantschap tonen met het postmodernisme.
Plus: ook op straat gevonden spullen belandden in de tentoonstelling. Van Houwelingen: ‘We wilden spelen met het idee om hoge en lage cultuur te combineren zoals de postmodernisten deden. Dus ik heb gegrasduind bij prullenbakken en allerlei spullen in de tentoonstelling gestopt: een vaas die twee euro waard is kan zomaar naast een vaas van een ton staan. Daarmee bevragen ze elkaar. Wat is design? Wat maakt iets waardevol?’
Bij de objecten staan geen bordjes die aangeven door wie het gemaakt is of waar het vandaan komt – het is de bedoeling dat het voelt alsof je door een echt huis loopt. ‘Het moet een zintuiglijke ervaring zijn en niet zozeer een hoofdelijke,’ zegt Van Houwelingen hierover.
Hun aanpak heeft als nadeel dat bezoekers mogelijk van alles willen aanraken: ‘Ze zouden van het pad af kunnen lopen, hun kinderen op kunstwerken laten klimmen of zomaar kasten openrukken.’ Dat gebeurt tegenwoordig immers veel in Instagrammusea waar bezoekers door allerlei opvallend gekleurde ruimtes kunnen lopen en zichzelf daarin kunnen fotograferen. Welcome to the Dreamhouse heeft ook een beetje die uitstraling, maar hier komen de objecten uit een kostbare kunstcollectie – niet aanraken dus, hoe verleidelijk alle objecten ook zijn.