Tiffany Hiralal en Rakesh Kanhai gaan geregeld voor langere tijd naar Suriname. Voor hun ondernemingen, om familie te zien en voor het land, vertelt Hiralal (34): ‘Het is mijn moederland. Daar voel ik me sterker verbonden met mijn wortels en word ik meteen gelukkig. Het stressniveau ligt lager, de kwaliteit van leven juist hoger.’
Kanhai (41) merkt dat zodra hij in het Surinaamse binnenland komt: ‘Wie in de rivier in een sula (stroomversnelling) ligt, voelt zich één met de natuur. De lokale bewoners hebben, zoals ik het zie, ook het leven uitgespeeld: ze zijn volledig één met de natuur. Ze vervullen voor ons een voorbeeldfunctie in de manier waarop ze omgaan met hun omgeving.’
Kanhai en Hiralal profileren zich als cultureel ondernemers en leggen hun ziel en zaligheid in restaurant Papa Aswa in Amsterdam, waar Surinaams eten als erfgoed wordt beschouwd. Het draagt de naam van Hiralals overgrootvader Moekri Aswa die indertijd onder valse voorwendselen als contractarbeider naar Suriname werd gelokt. ‘Voor ons staat zijn verhaal symbool voor het lot van vele voorouders, die de periode van slavernij en kolonialisme hebben doorstaan en overwonnen.’
Ook Kanhais familie komt uit Suriname en beiden voelen zich op grond van hun familiegeschiedenis verplicht aan hun moederland: ‘We zijn ons bewust van onze privileges. Die zijn mogelijk gemaakt dankzij de investeringen van onze voorouders. Wij willen dolgraag wat terugdoen voor het land waar zij zich onder het Nederlandse gezag voor hebben opgeofferd. Nu is het onze beurt om bij te dragen aan de plek die hun nieuwe thuis werd.’
Ze doen dat door in Suriname projecten op te zetten waar ook de lokale gemeenschap baat bij heeft. Zo kochten ze grond in het district Saramacca om cassave, gember, peper en laos voor het restaurant te verbouwen: ‘Daarbij laten we ons adviseren door verschillende inheemse bevolkingsgroepen uit het binnenland met hun superieure landbouwmethoden. Alles is biologisch en bovendien veel gezonder.’