Hij speelde in het Eindhoven van zijn jeugd in een ruig bandje en verzette zich tegen het schoolsysteem op zijn lyceum, waar creativiteit de kop werd ingedrukt en de schoolkrant gecensureerd. Met Joris en de ongedocumenteerden waagt programmaker Joris Linssen zich ruim veertig jaar later opnieuw aan een ‘protestactie’. Al noemt hij het zelf liever ‘een daad van medemenselijkheid’.
In de KRO-NCRV-documentaire gaat de programmamaker in gesprek met mensen zonder verblijfsvergunning en de vrijwilligers die hen bijstaan. Wie zijn die mensen?
Door een nieuwe wet, waar de Tweede Kamer begin juli mee instemde, kunnen illegalen straks strafrechtelijk vervolgd worden. De Eerste Kamer moet de wet nog goedkeuren. Ook de hulp aan deze ongedocumenteerden zou dan strafbaar worden, met uitzondering van medisch noodzakelijke hulp. ‘Een afschuwelijke wet die veel verelendung gaat veroorzaken,’ zegt Linssen tegen de VPRO Gids.
Per toeval kwam hij in aanraking met de Protestantse Gemeente Kampen, die al maandenlang kerkasiel biedt aan een met uitzetting bedreigd Oezbeeks gezin. 24 uur per dag worden er diensten gehouden. ‘Iedereen mag er preken, ook leken, daar heb ik me toen voor opgegeven. Ik was danig onder de indruk van het verhaal van het gezin dat er – na elf jaar azc – ondergedoken zit. Ik vind dat onbestaanbaar.’
Het verhaal achter de honderden ‘strijdbare en moedige’ vrijwilligers raakte hem mogelijk nog meer. Dat ook deze groep straks strafbaar zou zijn, noemt hij ‘idioot’. ‘Barmhartigheid en medemenselijkheid worden verdacht gemaakt.’ Als de overheid dwalend lijkt te worden, moet je zelf op een vreedzame manier opstaan, vindt hij. ‘Met een open blik onderzoek ik wie die ongedocumenteerden en vrijwilligers zijn. En zo probeer ik de stille, goedwillende meerderheid in Nederland een stem te geven.’