Tussen de middeleeuwen en de Tweede Wereldoorlog hadden vaders en moeders een tamelijk omslachtige manier om het onderwerp ‘seks’ aan de keukentafel te omzeilen. ‘Kindertjes komen uit de kool,’ beweerden ouders met droge ogen als hun kinderen begonnen te vragen waar baby’s vandaan kwamen. Ze wilden hen laten geloven dat ze rond de geboorte in een kolenveld waren gedoken, om hun kroost eigenhandig uit de bladeren van een kool te vissen. Meisjes en bleke jongetjes zouden uit witte kool komen, en roodharige kinderen en jongetjes met een gezonde blos uit rode kool.
Yeah right. Tegenwoordig vegen ouders de vloer aan met bovenstaand bakersprookje. Niet alleen omdat thuisbezorger de ooievaar beter aansluit op hun drukke leventje, maar ook omdat zij weten dat de eerste duizend dagen van een kind cruciaal zijn voor diens emotionele ontwikkeling, en het verspreiden van goedbedoelde leugentjes in de jeugd later weleens tot langdurige therapietrajecten kan leiden. Of omdat de vergelijking met het ‘plukken’ van een baby totaal misplaatst is als daar een slepend proces van ivf, hopeloos swipen, oneindig overwegen van Deens donorzaad importeren of eindeloos daten met potentiële regenboogfamilieleden aan vooraf is gegaan. Of omdat het onderscheid in een rode en witte kool inmiddels hopeloos seksistisch klinkt.
Is de bewuste ouder van nu nog te paaien voor een mooi sprookje? Dat is iets waar Keuringsdienst van Waarde vanavond onderzoek naar doet. Producenten van culinaire potjes en pakjes babyvoeding prijzen hun product namelijk aan met betoverende beweringen. Eén producent zegt zelfs dat al hun ingrediënten van speciale ‘babyvelden’ komt. Dat zouden magische boerenakkers en boomgaarden zijn die ver weg van snelwegen en fabrieken liggen, en waarop groenten en fruit geheel vrij van pesticiden worden verbouwd.
Yeah right, hoor je de nieuwe generatie al denken.