Henk Ligthart, aquariumhouder
‘Ik heb deze computer van m’n zoon gehad, die heb zelf een nieuw model, z’n zoveelste model, dit was zijn eerste model, maar ze ruilen ze niet eens meer in, dus anders had-ie ‘m weg moeten gooien, zei hij: vader, wil je m’n computer hebben? Dus ik zei ja goed, geef me die computer maar. Dus ik heb hem neergezet, dat ook de overburen zien dat ik vaak aan het werk ben en zit te denken achter mijn computer. Maar ja, ik doe er eigenlijk niks mee, het interesseert me ook niet, en hij is ook kapot, want alle systemen zijn in de war, dus ik kan hem alleen aan en uit zetten. Maar ja, toch een computer, dus da’s wel lekker: het is eigenlijk een aquarium maar dan zonder vissen, zonder water, eigenlijk een leeg aquarium, maar ik heb wel een computer, dus ik zit wel aan de goeie kant van de tweedeling.’
Rommert F. van Bazel, hoogleraar Electronica Filosofie
‘Wat gebeurt er met een burger achter zijn pc, achter zijn audiovisuele hardware, achter zijn beeldtelefoon, als hij de beschikking krijgt over honderd elektronische diensten? Zo’n burger komt niet meer achter zijn apparaten vandaan. Hij gaat met zijn software naar bed en staat niet meer op. Daarom zeg ik: die nieuwe mens wordt een liggende mens! En het is gewoon verbijsterend dat niemand de consequenties uit die ontwikkeling durft te trekken: de hagelslag zoals we die nu kennen, zal geheel verdwijnen. De beschuit gaat er helemaal uit: kruimels in je hardware, kruimels in je bed – een ramp in de toekomst. Wat gebeurt er met de behoeften van de liggende mens? Ik voorspel dat de po, dus die ouderwetse nachtspiegel, weer helemaal terugkomt. Kijk, dat zijn concrete oplossingen voor de problemen van de nieuwe mens. Ik zeg: die nieuwe mens ligt nu al onder ons.’
Infostresspatiënt met VOL-sticker op zijn voorhoofd
‘Ik lijd aan alle symptomen van het informatiemoeheidssyndroom. En velen met mij op de zaak ook. Het hele bedrijf kan daaraan kapotgaan, aan infostress als je niet uitkijkt. Dus hebben we maatregelen genomen: de TIS, de tijdelijke informatiestop. Als je voelt het gaat nu te ver met die info, ik krijg nu veel te veel info binnen, e-mails, kattenbelletjes, kopieën, faxwerk… Even stop! Men ziet dat, je plakt het zelf erop gewoon binnen het bedrijf, ze zien het en ze weten: o, ho, die moeten we even met rust laten.’