Zelfs als je Thelma & Louise nog nooit hebt gezien ken je de film waarschijnlijk toch. Het iconische beeld van Thelma en Louise (gespeeld door Geena Davis en Susan Sarandon) die in hun Ford Thunderbird door de woestijn rijden, langzaam de maatschappelijke verwachtingen van vrouwelijkheid loslatend, is keer op keer nagedaan.
The Simpsons wijdde een hele aflevering aan de film en bij RuPaul’s Drag Race werd een parodie van de film opgevoerd. Ook hoor je vaak dat personages het hebben over ‘Thelma en Louise spelen’, wanneer ze het drastische besluit nemen om te ontsnappen aan maatschappelijke beperkingen. Waarom blijft de film, meer dan dertig jaar later, nog steeds zo relevant en invloedrijk?
Bij de release klonk de kritiek dat de film moord en zelfmoord zou verheerlijken. Sarandon vertelde tijdens een vertoning voor het dertigjarig jubileum aan The Hollywood Reporter dat ze ‘volledig had onderschat dat we ons op terrein begaven dat traditioneel werd ingenomen door witte heteroseksuele mannen’. Tot dan toe gingen films over mensen buiten de wet treden namelijk bijna altijd over mannen.
Thelma & Louise heeft een revolutie teweeggebracht in de manier waarop vrouwen in speelfilms worden geportretteerd. De film laat twee vrouwen zien die de regie over hun eigen leven nemen. Hoewel hun lot bezegeld wordt wanneer Louise de verkrachter van Thelma doodschiet, worden de twee niet gestraft voor hun verlangen naar vrijheid en plezier. In plaats daarvan laat de film zien hoe ze hun onderdrukte woede vieren. Het is vaak ontzettend grappig, maar ook aangrijpend.
Wat de film zo krachtig maakt, is dat de kritiek op het patriarchaat nog steeds radicaal aanvoelt. Thelma en Louise zijn geen karikaturen – in tegenstelling tot sommige van hun mannelijke tegenhangers. Bovenal voelt hun vriendschap echt aan. Zo kunnen we nu nog leren van de verbeelding van deze vrouwen in film.