Bach voor en Bach na. Die onverwoestbare Hollandse hartstocht voor de muziek van Bach komt niet zomaar uit de lucht vallen. In de jaren zestig pleitten topmusici als Frans Brüggen, Gustav Leonhardt en Nikolaus Harnoncourt voor een authentieke aanpak van de oudemuziekpraktijk. Bach moet klinken zoals Bach in zijn eigen tijd klonk, of dat was het streven. Die baanbrekende generatie musici is niet meer onder ons of wordt een dagje ouder. Onlangs vierde de onvermoeibare Ton Koopman nog zijn tachtigste verjaardag. Hoog tijd dat een jongere dirigentenlichting zich om de erfenis van Monteverdi, Bach en Rameau bekommert. De veertigjarige Franse dirigent en countertenor Raphaël Pichon is één van die klasbakken die het stokje met verve overneemt. Zijn ensemble Pygmalion sleept de ene na de andere muziekprijs binnen. Met Monteverdi’s Mariavespers pakt Pichon nu de Edison Klassiek in de categorie vocaal. Tijdens tv-programma Podium Klassiek wordt hem het bijbehorende beeldje overhandigd.
Nederland ontvangt Pichon met open armen. De Franse maestro wil de verhalen achter barokmeesterwerken ontsluieren, zoals zijn geliefde Bachpassies. Muziek en theater ontmoeten elkaar in Pichons producties. Holland Festival 2017 presenteerde nog Pichons Mariavespers in samenwerking met regisseur Pierre Audi. Daarnaast werkte Pichon samen met spraakmakend theatermaker Romeo Castellucci aan een nieuwe versie van Mozarts Requiem. Deze broeierige, spirituele kijk op Mozarts meesterwerk verscheen onlangs op cd. Ook thuis op de bank is alle muzikale brille in volle glorie te ervaren. Pichon besteedt veel aandacht aan de kwaliteit van zijn cd-opnames. Muziekliefhebbers worden ondergedompeld, duidt hij aan maandblad Luister. ‘We moeten de luisteraar de mogelijkheid bieden om de muziek van binnenuit te beleven.’ In november zijn Pichon en Castellucci in Nederland voor een liefdesode aan creatief broeinest Florence. De Nationale Opera brengt hun productie Le lacrime di Eros met muziek van Monteverdi en Caccini.