‘Puber, kom je? Het is eten is klaar.’ [Gamegeluiden.] Vijf minuten later: ‘Puber! We zitten op je te wachten.’ ‘Ik kom eraan!’ [Nog meer gamegeluiden.] ‘PUBER! Nu!’ ‘Ja!’ Een kwartier later. ‘Puber! En nu heb ik er genoeg van!!!’ ‘JAHAAAA!’ [Gestommel van de trap.] ‘Jezus, mama, doe niet zo gestrest. Ik zei toch dat ik zo kwam? (…) Getver! Die spaghetti is koud!’
Het leven van ouders van een puber – het op de bank, aan het eind van een spoor van tas, jas en schoenen, liggende wezen – gaat niet over rozen. Zo weet ook auteur Kluun. Met vijf (ex-)pubers in zijn samengestelde gezin mag hij zich inmiddels ervaringsdeskundige noemen. Voor de productie van zijn boek en gelijknamige podcast Help, ik heb een puber (2022) en het onlangs verschenen boekvervolg Hoera, ik heb een puber (2024) verdiepte hij zich in de leef- en denkwereld van tieners, door gesprekken met wetenschappers en experts te voeren over dit onderwerp. Wat blijkt: pubers zijn eigenlijk best leuke mensen, alleen begrijpen volwassenen maar bar weinig van dit aan het scherm geplakte volkje.
In de nieuwe, zesdelige realityserie Pubers geven vijf dappere gezinnen met kinderen in de leeftijd van dertien tot zeventien jaar een inkijkje in deze uitdagende opvoedfase. En dat is confronterend voor zowel tieners als ouders. Zo zien we hoe Liselot erop los experimenteert (en niet alleen met haar haarkleur). De voorbeeldige fatbikebezitters Guillaume en Owen proberen hun eigen weg te vinden (maar trekken hun bezorgde ouders dat wel?). En Dylan zit midden in een zoektocht naar zichzelf (en heeft daarom geen zin om ’s ochtends de vuilniszakken buiten te zetten voor zijn moeder). De voice-over is in handen van Kluun, die ook nauw betrokken was bij de ontwikkeling van het programma
‘Benader pubers met humor, mildheid en gezonde afstand’ lijkt het impliciete advies in het aandoenlijke Pubers. Beschouw ze als kamerplanten: geef ze water, licht en liefde, maar laat ze verder met rust. Die worden namelijk, óók met koude spaghetti, vanzelf best groot.