De overheid wil dat jij je baby zindelijk maakt. En het liefst zo snel mogelijk.
Een Nederlands kind wordt gemiddeld vijfduizend keer verschoond. Dat betekent dat er in Nederland jaarlijks zo’n 200.000 ton aan luiers wordt weggegooid. Met de groeiende vergrijzing komt daar nog eens 400.000 ton aan incontinentiemateriaal bij. De luierberg vormt daarmee ten minste acht procent van al het restafval van Nederland, aldus de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Afval- en Reinigingsmanagement (NVRD).
Eerder dit jaar presenteerde diezelfde NVRD een Actielijst Afvalpreventie aan de Tweede Kamer. Het verminderen van luierafval is een van de actiepunten waar de vereniging toe oproept. Want niet alleen zitten wegwerpluiers vol vervuilende plastics, ze werken bovendien verlate zindelijkheid in de hand. ‘In een wegwerpluier zit zo veel absorptiemateriaal dat kinderen niet eens doorhebben dat ze een luier dragen,’ zegt Miriam Broeder van kinderdagverblijf Villa Valentijn in Wat houdt ons tegen? ‘Ze zijn zich niet eens bewust van het feit dat ze plassen.’
Hoe meer wegwerpluiers we gebruiken, hoe meer wegwerpluiers we nodig hebben. Klinkt als een verdienmodel dat de kinderschoenen ruimschoots ontgroeid is. Grote drogisterijketens blijven dus op wegwerpluiers inzetten, maar wat houdt ons consumenten eigenlijk tegen om op wasbare luiers over te stappen? Een eeuwenoude oplossing die niet alleen duurzamer is, maar ook nog eens goedkoper.
Dat is precies de vraag waarmee een nieuwe reeks van Wat houdt ons tegen? aftrapt in deze eerste aflevering over de groeiende luierberg. In dit derde seizoen begeeft schrijver en journalist Jeroen Smit zich samen met klimaatjournalisten Jaap Tielbeke en Daphné Dupont-Nivet opnieuw in de wereld van de grote klimaatvervuilers – én in die van de duurzame koplopers. Zo runt het Nederlandse Elsinga Innovatie op dit moment het enige luierrecyclingbedrijf ter wereld. En spoiler alert: daar lijkt het voorlopig helaas bij te blijven.