Machiel Coehorst ,
In 2026 bestaat Gruppo Sportivo vijftig jaar. Hoog tijd voor een documentaire over de Haagse band, met zanger Hans Vandenburg als vertrouwd aanspreekpunt.
Vandenburg: ‘Eigenlijk wel, maar ik ben blij dat er in Nederland eindelijk weer eens aandacht is voor Gruppo. De vpro heeft ooit al eens een docu over ons gemaakt, maar die is nooit uitgezonden. De crew was over de kop geslagen in Italië en daarom te laat voor de montage en uitzending. Die docu, Musica Pop genaamd, is wel te zien op YouTube.’
‘Dat was niet ons idee. Die titel is wel grappig, maar niet echt passend. Op onze leeftijd stop je niet meer vrijwillig, maar word je gedwongen om ermee op te houden. Iedereen krijgt wel iets. De laatste tijd zijn veel van mijn collega’s ziek geworden.’
‘Ja, we missen hem heel erg. Hij was er nog bij toen we de docu voor het eerst zagen. Peter was een van de oprichters van Gruppo. Hij speelde heel vernuftig toetsen en had een geheel eigen stijl die maar moeilijk te kopiëren is. Ook bezat Cali een enorm gevoel voor relativerende humor, die we met de hele band delen. Het verhaal in de docu over hoe hij aan zijn enige tattoo kwam, is typerend. Wij hebben daar een uitdrukking voor: typisch Sportivo.’
‘Ja, als je niet serieus bent, word je ook niet serieus genomen. Dan krijg je al snel de naam van studentikoze schijtlolband. Terwijl de humor bij ons in de taal en de muziek zit. Tja, een zanger in een auto met een peuk, een zonnebril op en een mooie vrouw ernaast, is voor de muziekpers veel interessanter, haha. Zeker als hij later ook nog eens zelfmoord pleegt... Ach, wij voelen ons het beste als we ongrijpbaar zijn.’