Schrijver Yolanda Entius is een van de vele Nederlanders met een tweede huis in Frankrijk. In haar nieuwe boek Om en nabij, een memoires in essayvorm, beschrijft ze het door haar en haar partner opgeknapte bouwval tot in detail, inclusief de tuin eromheen. Ondertussen haalt ze herinneringen op aan haar verscheidene woonadressen van vroeger, steeds terugkerend naar de vraag: wat betekent het om ergens thuis te zijn?
Hoewel de naam ‘Entius’ erg lijkt op ‘een thuis’ is het thuis voelen haar niet gegeven. De angst om ongewenst te zijn achtervolgt haar al sinds haar kindertijd. Ook in Frankrijk is wortelen moeilijk, want het cultuurverschil is groot: de Nederlandse nieuwkomers zoeken rust, authentiek leven, en willen de natuur het liefst zo veel mogelijk zijn gang laten gaan; de lokale Fransen zoeken juist reuring, zien dat ‘gezellige’ grindpad het liefst vandaag nog geasfalteerd en vinden het idee om gewassen te telen zonder het gebruik van produit (gif) ronduit lachwekkend. Uiteindelijk weet Entius met de jaren steeds meer een eigen plek te creëren aan de rand van het dorp, vooral dankzij de gestage – en uitvoerig beschreven – ontwikkeling van haar tuin.
Toch zijn de passages over haar idylle in Frankrijk niet het sterkst – hoewel ongetwijfeld een feest der herkenning voor mensen met een vergelijkbaar buitenhuis. Juist de hoofdstukken tussendoor over Entius’ zeer onveilige jeugd, haar periode in een feministisch krakerspand en later in de idealistische woongroep Het Gezin waarvan de idealen op den duur verwaterden, wekken de interesse. Ze toont zich daarbij kwetsbaar en beschrijft de ronduit schrijnende relatie met haar ouders – haar licht ontvlambare vader terroriseerde het gezin met alle psychologische gevolgen voor Entius en haar twee zussen. Al schrijvend zoekt en vindt Entius haar definitie van thuis. Ze vertelt erover in VPRO Boeken. Ook te gast: Manik Sarkar, met zijn debuutroman Ossenkop.