Babyroof door de kerk

Naar schatting werden in Spanje van eind jaren dertig tot in de jaren negentig (!) met behulp van de katholieke kerk 300.000 baby’s in Spanje geroofd en verkocht. De horrorpraktijken begonnen onder het regime van Franco, maar gingen na diens dood in 1975 door.

De eerste baby’s en kinderen worden geroofd van gevangen genomen tegenstanders van het regime. Zij worden verkocht aan kinderloze stellen, voor serieuze geldbedragen. (Een kind kost dan ongeveer evenveel als een appartement.) De katholieke kerk speelt een centrale rol. Een Spaanse historicus in de Duitse documentaire Kinderraub stelt dat de kerk en Franco’s bewind eigenlijk zo goed als één zijn. Een psychiater en legerarts heeft Franco ervan overtuigd dat hun marxistische opponenten een genetisch defect hebben en geestesziek zijn. De oplossing is om kinderen bij ‘nette’ families te plaatsen.

De handel blijkt lucratief. Vrouwen uit lagere klassen, tienermoeders of prostituees zijn de weerloze slachtoffers, de methodes huiveringwekkend. Zo wordt de baby van Elsa Lopez na geboorte meteen meegenomen, omdat het kind ziek zou zijn. Een paar uur later krijgt ze (zo wordt haar verteld) haar dode baby, in een doek gewikkeld, om afscheid te nemen. Het valt haar op dat het lichaam koud aanvoelt. Later zal blijken waarom: het is een babylijkje dat speciaal met dit doel in het mortuarium wordt bewaard.

Dolores Gomez wordt als vijftienjarige verkracht door haar vader. De nonnen bij wie ze hoogzwanger terecht komt stellen adoptie als enige logische oplossing voor. ‘Dan heeft het een toekomst bij een goede katholieke familie. Jij bent toch absoluut niet geschikt om dit kind op te voeden.’

Andere vrouwen krijgen tijdens de bevalling een papier om te tekenen voor hun neus. Wie niet tekent krijgt na de geboorte te horen dat het kind ziek is en in de couveuse moet. Na twee dagen wordt hun verteld dat de baby is overleden.

Spanje probeert inmiddels de schade te herstellen, maar dat is ingewikkeld. De meeste sporen zijn zorgvuldig gewist.