Raamvertelling

Waarom hebben deze mensen geen gordijnen? Het is iets wat je met enige regelmaat denkt tijdens het kijken van The Ex-Wife. Natuurlijk is het niet het belangrijkste vraagstuk dat de dramaserie opwerpt. Sterker nog, het is waarschijnlijk niet eens de bedoeling dat je als kijker blijft hangen op dit kleine, onbelangrijke detail. Zeker omdat het in de actievolle, in medias res-openingsscène die drie maanden in de toekomst speelt, lijkt alsof de huidige vrouw van Jack (Tom Mison) zijn ex-vrouw van de weg rijdt. Waarom ze dat doet? Dát is de grote vraag die beantwoord moet worden gedurende de vier afleveringen.

Toch is het lastig om er niet over na te denken op al die momenten dat de camera de hoofdpersonen van buitenaf filmt, door de metershoge ramen waarachter licht brandt. We zien Jack met zijn dochtertje dat hij deelt met zijn huidige vrouw Tasha (Céline Buckens). Tasha die in de keuken het eten bereidt. Jack die gebeld wordt door zijn ex-vrouw en zuchtend opneemt. Dat Jack en Tasha niet alleen vanuit hun grote tuin gespot kunnen worden door de camera, maar ook door zijn ex-vrouw Jen (Janet Montgomery) is een akelige gedachte – een waardoor een normaal mens gordijnen op zou hangen. Zeker omdat Jen, zo wordt al snel duidelijk, de neiging heeft om op ieder denkbaar moment op te duiken in het leven van haar ex of diens nieuwe vrouw. Dan staat ze weer voor de deur met een fles wijn die Jack, een man die haar aan de kant heeft gezet voor een jongere vrouw, zo lekker vond. Of met het excuus dat er nog belastingpapieren in het huis liggen. Jen heeft de sleutel, want tot voor kort was het haar huis. En als Tasha boodschappen doet met haar dochtertje in hun lokale supermarkt, is Jen daar ook. Ook al woont ze tegenwoordig kilometers verder weg.

Vandaar dat je je als kijker toch afvraagt: waarom hebben deze overduidelijk vermogende mensen (ze wonen in een hypermoderne, tot in de puntjes gestileerde villa) geen gordijnen? Het antwoord is uiteraard: om de spanning te verhogen. Er is weinig onheilspellender dan een ondoordringbare duisternis aan de andere kant van een raam.

Het is het soort tv-cliché waar The Ex-Wife duidelijk niet vies van is. Ook de ontmoeting tussen Jack en Tasha – hij rijdt haar aan met zijn auto als zij door Londen fietst – is er een die we vaker zagen op ons scherm. Dat is niet direct erg, dit soort dingen worden niet voor niets vaak gebruikt; ze werken. En The Ex-Wife zit zo boordevol actie en constante nieuwe onthullingen en verrassende wendingen, dat het bijna niet opvalt. Alleen kan alle opgeworpen spanning niet helemaal verhullen dat de beweegredenen van alle vier de hoofdpersonen (er is ook nog een ex van Tasha die meedoet) redelijk onnavolgbaar zijn. Waardoor het geheel uiteindelijk toch voelt als een prachtige villa zonder gordijnen: het ziet er misschien aardig uit, maar het voelt niet alsof er echte mensen wonen.