VPRO Gids 5

4 februari t/m 10 februari
Pagina 66 - ‘Iedereen is van kleur’

Iedereen is van kleur

Ela Çolak ,

Het indrukwekkende oeuvre van fotograaf Steve McCurry is ontstaan uit zijn liefde voor kleur en een diep humanistische blik op de wereld.

We kennen hem allemaal: de foto van het Afghaanse weesmeisje met die indringende groene ogen. De Amerikaanse fotograaf Steve McCurry (1950) liep haar in 1984 tegen het lijf in een vluchtelingenkamp. Maar zoals de Close up-documentaire Steve McCurry – The Pursuit of Colour (AvroTros) laat zien, behelst McCurry’s carrière veel meer dan dit ene fotografische hoogstandje. De Franse regisseur Denis Delestrac laat in een knappe montage zien hoe McCurry’s indrukwekkende oeuvre is ontstaan uit zijn liefde voor kleur en een diep humanistische blik op de wereld.

Om hem zelf in actie te zien, reist Delestrac met de begenadigd fotograaf mee door India en Nepal, waar het ooit allemaal is begonnen. Na zijn studie en wat freelance fotojournalistiek voor Amerikaanse publicaties, vertrok een jonge, branieachtige McCurry in 1983 met wat spaargeld op zak naar India. Daar raakte hij overweldigd door de schitterende kleuren in het straatbeeld, maar ook door de veerkracht van de mens. McCurry maakte er tweemaal een overstroming mee en hoewel sommige beelden huiveringwekkend zijn, nam de scherpe McCurry ook iets anders waar terwijl hij met een camera in het smerige water stond: ‘Het is niet zo dat de mensen op straat stonden te dansen, maar de vreugde dat de ondraaglijke hitte eindelijk was weggevaagd, was tastbaar.’

Na India reisde McCurry door naar Pakistan, waar hij Afghaanse moedjahedienstrijders ontmoette die hem op sleeptouw namen. Zijn foto’s belandden, mede doordat de Russen dat land binnenvielen, op de voorpagina van The New York Times. Paradoxaal genoeg waren het ook leden van de moedjahedien die in 2001 zijn thuisland aanvielen, waar hij vanuit zijn hotelkamer in New York getuige van werd.

Ondanks alle narigheid die McCurry in veertig jaar tijd over de hele wereld heeft aanschouwd, praat hij hoopvol en liefdevol over de medemens. Zijn fotografie lijkt haast iets meditatiefs voor hem. McCurry: ‘Een goede oefening om naar buiten te gaan en helemaal op te gaan in een moment, met al je zintuigen gericht op het hier en nu.’