VPRO Gids 45

11 november t/m 17 november
Pagina 90 - ‘‘Niemand wil jaloers zijn’’

‘Niemand wil jaloers zijn’

Inge ter Schure ,

In de tweede aflevering van Werk in uitvoering is cabaretier Kirsten van Teijn te gast. Ze laat iets zien uit haar nieuwe voorstelling Jaloezie is een bitch.

Je voorstelling gaat maart volgend jaar in première. Hoe vind je het om nu al een sneak preview te geven?

Kirsten van Teijn: ‘Best kwetsbaar! Omdat het programma gaat over het maakproces, durf ik het aan. Voor deze voorstelling neem ik bewust meer tijd in het voortraject. Het is een persoonlijke zoektocht. Ik ben nu heel erg bezig met het zoeken van de juiste taal als het gaat om queerness en moderne liefde. Zodat pubers van veertien het begrijpen, maar ook pas gesettelde dertigers of oude hippies.’

Waar gaat je voorstelling over?

‘Het is een vervolg op mijn vorige voorstelling, (S)experiment. Dat was eigenlijk mijn coming out show. Ik vertelde daarin dat ik naast mijn vriend óók een relatie heb met een vrouw. Drie jaar lang heb ik dat geheimgehouden. Het was een flinke zoektocht hoe we dat vorm konden geven, met elkaar en in onze omgeving. Toen we eindelijk burgerlijk waren met z’n drieën, vroegen mijn vriend en vriendin: en wat mogen wij dan met anderen? Die vraag zag ik niet aankomen haha.’

Is dat niet naïef?

‘Achteraf misschien wel. Maar op dat moment was ik zo druk bezig met de vraag of onze relatievorm überhaupt bestaansrecht had, dat ik daar helemaal niet mee bezig was. Door die vraag gingen we een nieuwe fase in. Ik dacht: wat jullie mij geven moet ik jullie ook geven. Maar ja, toen werd mijn vriendin verliefd op een ander. En stak de jaloezie bij mij de kop op.’

Ben jij een jaloers persoon?

‘Ik dacht altijd dat ik dat niet was, maar dat zijn de allerergsten, haha! Toen het me overkwam, kreeg ik enorme verlatingsangst. Ik werd er heel lelijk van en wist niet meer wat ik met mezelf aan moest. Ik werd grillig, had een trilling in m’n lijf die ik eruit probeerde te lopen. En mijn vriendin wist ook niet wat ze met mij aan moest. Zij lag op haar rug verliefd te zijn terwijl ik mezelf kwijtraakte.’

Ai. En nu?

‘Ik kende zelf geen verhalen waar het goed kwam na jaloezie. Niemand wil jaloers zijn, maar ik heb geleerd het monster in de bek te kijken. Want jaloezie gaat niet weg, dus is het de kunst om te leren hoe ik ermee kan omgaan. Ik wil met deze voorstelling laten zien dat jaloezie niet het einde van je relatie hoeft te zijn, maar dat je samen een verdiepingsslag kan maken. Onze opa’s en oma’s gingen vreemd, onze ouders gingen scheiden, hoe gaan wij het anders doen? Dat wil ik onderzoeken.’