‘Zelden heeft iemand in Nederland zoveel vreugde gebracht door het uitventen van verdriet. Hij heeft het klagen en zielig zijn tot een verheven kunst van het cabaret gebracht.’ Het is een goede binnenkomer van het TV Monument over schrijver en cabaretier Hans Dorrestijn. Het programma wordt zoals altijd gepresenteerd door Han Peekel, opgenomen vlak voor zijn overlijden in december 2022.
Dorrestijn schreef tientallen boeken, bracht allerlei lp’s en cd’s uit en schreef teksten voor onder anderen Herman van Veen, Joost Prinsen en Adèle Bloemendaal. Ook staat hij bekend als natuurliefhebber en vogelaar.
In het programma zien we veel archiefbeelden van zijn humoristische chagrijnigheid. Op podia of in tv-programma’s als De wereld draait door maakte hij mensen aan het lachen met zijn gitzwarte en snedige teksten: ‘Wat heeft eenzaamheid om ’t lijf / Vergeleken bij een chagrijnig wijf (…) ’t Is allemaal erg, heel erg voor die man / Ja, ’t is zelfs nog veel erger dan / Wanneer hij aan een hangbrug hangt’.
In die beelden uit het verleden ziet Dorrestijn er vaak humeurig, nukkig en ontevreden uit. Zijn wenkbrauwen zijn gefronst, zijn mondhoeken staan naar beneden. Maar naarmate de jaren vorderden, is er wat meer vrolijkheid in zijn gelaatstrekken gekropen. In het interview met Han Peekel komt hij monter en charmant over, alsof hij zichtbaar levensplezier heeft.
Dorrestijn benoemt zelf dat hij zo’n chagrijn was als het gesprek over de liefde gaat en waarom hij zo veel liedjes wijdde aan lelijkheid: ‘Pas tien, twintig jaar geleden besefte ik dat die meiden mij helemaal niet lelijk vonden. Maar ik was zo’n zenuwenlijder, zo’n angstige haas, dat als ik vrouw was geweest, ik ook met vliegende vaart ervandoor was gegaan want dat is niet aantrekkelijk!’
Momenteel tourt de 83-jarige Dorrestijn door het land met ’t Houdt een keer op. De voorstelling gaat over klein en groot leed, zoals het verlies van vrienden, maar ook overbevolking en de opwarming van de aarde.
Dat hij minder somber is geworden gedurende de jaren, vindt hij zelf merkwaardig, zo zei hij in De taalstaat in november 2022. ‘Eigenlijk ben ik tot de conclusie gekomen dat het vroeger slecht met mij ging, en goed met de wereld. En nu gaat het eindelijk goed met mij en gaat het slecht met de wereld!’