Bij het Afghaanse verzet

‘Hoe lang kun je bezig blijven met het nemen van wraak?’, vraagt Thomas Erdbrink zich af aan het begin van de tweede aflevering van Onze man bij de Taliban, getiteld ‘Als God het wil’. Nadat George Bush 21 jaar geleden de Taliban de oorlog verklaarde uit wraak voor het opblazen van de Twin Towers [geen enkele Talib of andere Afghaan had daar iets mee te maken, red.] is in elke uithoek van Afghanistan het puin zichtbaar en de pijn voelbaar. 

De drone werd in de strijd tegen de Taliban voor het eerst massaal ingezet en dat hebben de Afghanen geweten. Erdbrink gaat in een van de vele getroffen dorpen kijken wat zo’n klinisch uitgevoerde drone-aanslag betekende voor de bewoners. Die leven tot op de dag van vandaag met de gevolgen. Dat de Taliban de vele duizenden droneaanslagen niet onbeantwoord lieten, blijkt uit het enthousiaste relaas van een strijder die met zijn zelf geknutselde bommen menige Amerikaanse tank opblies.

Terwijl hij vol trots zijn werkwijze uiteenzet, zit Erdbrink in kleermakerszit ontspannen te luisteren en stelt de vragen die je zelf ook zou willen stellen als je bij een Talibanstrijder op de thee was. Zo krijgen die woeste krijgers met hun baarden, tulbanden en met kohl omrande ogen een menselijk, zelfs sympathiek gezicht. Zoals de Talibanstrijder die het zoontje van zijn omgekomen broer knuffelt terwijl hij uitlegt dat het de gewoonte is om weeskinderen extra te verwennen. Dat is een opdracht van God. 

Waarom God voor deze mensen belangrijker is dan alles wat hen dierbaar is, zo belangrijk dat ze bereid zijn zichzelf uit Zijn naam op te blazen, blijft moeilijk te begrijpen. Maar dankzij Onze man bij de Taliban begrijp je wel beter waarom dat beloofde paradijs voor veel Afghanen een aantrekkelijke optie is.