Zijdezachte hits

U ziet misschien niet direct een gezicht voor zich bij de naam Suzanne Vega, maar haar muziek kent u ongetwijfeld. Wanneer ze met haar zijdezachte stem de hit ‘Tom’s diner’ inzet – ‘ta ta ta da, ta tada da’ – is de kans groot dat u direct mee begint te deinen en het nummer in uw hoofd blijft hangen. Het leven in de luwte, niet herkend worden op straat, dat past bij de introverte zangeres. Wanneer ze op straat onverhoopt een fan tegen het lijf loopt die ‘ta ta ta da, ta tada’ da begint te neuriën, knikt Vega vriendelijk en loopt dan snel door.

Suzanne Vega begon met zingen om haar broertjes en zusje met haar stem in slaap te wiegen. Eigenlijk is ze de rest van haar leven op die manier blijven zingen. Subtiel, zonder grote uithalen. Dankzij haar Puerto Ricaanse stiefvader, die zelf muziek maakte en nummers schreef, ontdekte Vega hoe magisch het is om je eigen songs te schrijven en uit te voeren. Op haar veertiende zong ze voor het eerst voor familie, en vanaf dat moment wist ze dat ze zangeres wilde worden.

De liedjes van Vega zijn kleine verhaaltjes over haarzelf en de dingen die ze om zich heen ziet. ‘Tom’s Diner’ bijvoorbeeld gaat over een introvert meisje dat de wereld van een afstand bekijkt, alsof ze er nooit helemaal aan deelneemt. Ze schreef het nummer in 1982, maar dankzij een cover op TikTok kan de jonge generatie muziekliefhebbers het ook uit volle borst meezingen.

Maar de hit waar haar fans het vaakst naar vragen is ‘Luka’ (1987), die gaat over kindermishandeling. In een interview in Top2000 a gogo vertelt Vega hoe dat nummer is ontstaan: ‘Ik wilde over kindermishandeling schrijven. In die tijd luisterde ik veel naar Lou Reed en ik was onder de indruk van de manier waarop hij over een gewelddadige wereld schreef. Ik moest mijn eigen manier bedenken om te schrijven over een onderwerp waar bijna niemand het over heeft.’ Een jongetje dat bij haar in het gebouw woonde, bood daarvoor inspiratie. In twee uur tijd schreef ze het hele nummer, maar het duurde veel langer voordat het een hit werd. ‘Het sloeg niet aan bij het publiek,’ vertelt Vega. ‘Als mensen doorkregen waar het over ging, werden ze er verdrietig van.’ Ze was al van plan het nooit meer te spelen, toe haar manager zei: ‘Dit is een belangrijk onderwerp. Je moet het blijven zingen want muziek kan de wereld veranderen. En dit kan een hit worden.’ De manager kreeg gelijk.

Nog altijd schrijft Suzanne Vega over onderwerpen die haar aan het hart gaat. Eind vorig jaar gaf ze een sneak preview van ‘Last train to Mariupol’, een nummer dat ze schreef als reactie op Poetins aanval op de Oekraïense stad. Het zal te horen zijn op haar tiende studio-album, dat later dit jaar wordt verwacht. Begin maart tourt Suzanne Vega door Nederland en België, vanavond heeft ze een onderonsje met Thomas Vanderveken.