Zijn boekenprogramma Brommer op zee is door de NPO de nek omgedraaid, maar daarmee is de literatuur niet verdwenen uit het leven van Wilfried de Jong. Hij schreef de verhalenbundel Schwung, die elf scènes bevat die zich afspelen in een muzikaal decor. Van een vrouw in Puglia die lichaamsgeluiden verzamelt, via een nachtclub in Orléans waar saxofonist Archie Shepp optreedt, naar de metro in Rotterdam, waar dakloze Ravi de blues speelt voor zijn verloren jeugdliefde Betty.
De Jong gebruikt in de verhalen elementen uit zijn eigen leven. Zo was hij als twintiger een paar jaar sociaal werker en begeleidde van huis weggelopen jongeren. Meiden als Betty, die hun vader mishandeld en net als hun moeder in de prostitutie beland. En met jazzmuzikant Archie Shepp had De Jong daadwerkelijk een interview dat niet al te soepel verliep. Dat maakt nieuwsgierig: heeft de schrijver echt bij een Italiaanse op de bank gelegen terwijl ze het geluid van zijn knakkende enkel opnam en zijn hartslag op hol joeg?
Naast de verhalenbundel, zijn columns, presenteren van radioprogramma Met het oog op morgen en met nieuw repertoire voor muzikaal duo Cok en Wil, is De Jong bezig met filmopnames: Laatste ronde is de opvolger van Ventoux, naar de bestseller van Bert Wagendorp, waarin vier vrienden weer op de racefiets stappen en hun vriendschap onder de loep nemen. In Laatste ronde moeten de vrienden hun sterfelijkheid onder ogen komen.
De Jong zelf is nog niet klaar met verhalen vertellen, blijkens een interview in Trouw: ‘Ik ben een fantast. Ik fantaseer niet alleen mijn verhalen bij elkaar, maar mijn leven. Ik ben daardoor vaak afwezig, ook thuis. Dan roepen ze: hallo, hé, hoi! Waar zit je! Maar ik hoor het niet.’ Dromen doet hij zijn hele leven al. Na de middelbare school zat hij wekenlang op een stoel uit het raam te staren, aldus de Vara gids: ‘Ik heb denk ik wel zes weken op die stoel gezeten. Het had ook zes jaar had kunnen duren, want na zes weken kom je er niet per se achter wie je bent of wat je wilt in het leven.’