Toegepaste schoonheid 

De ambitieuze, inventieve en elegante Andrée Putman (1925-2013), die pas na haar vijftigste doorbrak als interieurontwerper, werd ‘de pausin van de Parijse smaak’ genoemd. Een bijnaam die ze zelf verachtte, gezien haar wens om kunst en schoonheid juist egalitair te maken. Deze aflevering van de Arte-reeks Die Grande Dames des designs laat zien hoe de Parisienne, die opgroeide in een steenrijk gezin in het prachtige zesde arrondissement, op de meest uiteenlopende en verrassende terreinen haar stempel heeft gedrukt.

Collega’s, curatoren en Putmans dochter Olivia schetsen een chronologisch beeld van een vrij onverwachte carrière. In haar jeugd werd Putman namelijk door haar familie aangemoedigd om piano te spelen. Dat deed ze uitmuntend: op een Parijs conservatorium won ze een prestigieuze prijs. Tijdens haar huwelijk met een kunstcriticus trad ze toe tot diens intellectuele en kunstzinnige kringen en raakte ze onder anderen bevriend met beeldhouwer Niki de Saint Phalle en toneelschrijver Samuel Beckett.

Na een kortstondige journalistieke loopbaan besloot Putman zelf kunst aan de man te gaan brengen. In de jaren zestig werkte ze als stilist bij (goedkope) winkelketen Prisunic, waar ze producten ontwierp en lithografieën van de Nederlandse schilder Bram van Velde verkocht aan het grote publiek.

Halverwege de jaren zeventig startte Putman haar ontwerpbureau Ecart en gaf ze meubels van vergeten art deco-ontwerpers uit de jaren dertig (zoals René Herbst en Eileen Gray) opnieuw uit. Dankzij haar instinctieve en tijdloze benadering van interieur kreeg Putman in 1984 de eer het allereerste ‘boetiekhotel’ Morgans in New York in te richten. Evenals het interieur van het ministeriële kabinet van de Franse cultuurminister en die van het Franse passagiersvliegtuig de Concorde. Ze werkte soms aan tien projecten tegelijkertijd en ontwierp ook een piano (wat voor haar de cirkel rondmaakte), een tas voor modehuis Louis Vuitton en een adembenemende ‘verticale tuin’ aan een dertig meter hoge wand van het Pershing Hall hotel in Parijs. Ook werd ze door bevriende modeontwerpers als Thierry Mugler en Karl Lagerfeld gevraagd hun showrooms vorm te geven.

Hoewel deze grande dame duidelijk uit een bevoorrecht milieu kwam en royaal gebruik kon maken van een elitair netwerk in Parijs, is het imponerend om te zien wat ze na haar vijftigste wereldwijd in de designwereld heeft bereikt met haar verfijnde artistieke smaak.