De Nederlands-Turkse schrijver en televisiemaker Meltem Halaceli (1978) was ruim tien jaar geleden ook met Bram Vermeulen op pad voor de serie Langs de grenzen van Turkije. Nu reisden ze samen naar Antakya en omgeving, waar de aardbeving afgelopen februari met 44.000 overledenen de dodelijkste ramp in de geschiedenis van Turkije is.
Wat heeft de aardbeving met jou gedaan?
‘Heel veel. In Antakya heb ik allerlei familie, ik kwam daar als kind elke zomervakantie en die stad voelde meer als mijn thuis dan Hengelo, waar ik ben geboren. Mijn moeder groeide er op met Joodse, christelijke, soennitische en alevitische kinderen; Antakya is rijk aan religie, historie, talen en culturen. Dat is nu verwoest. Twee neven van mijn moeder hebben vijfduizend kilometer gereden om hun ouders daar onder het puin vandaan te halen. Dat is gelukt, maar omdat de Turkse reddingsteams te laat waren zijn ze overleden. Net als hun dochter, hun schoonzoon en hun kleinkinderen... Ik heb er geen woorden voor.’
Waarom ben je deze Frontlinie-aflevering gaan maken?
‘Bram Vermeulen en ik belden elkaar al snel na de aardbeving. We voorzagen dat de aandacht ervoor snel zou verslappen, terwijl ze langetermijngevolgen heeft en de mensen nog zoveel hulp nodig hebben. Daar moeten we aandacht voor blijven vragen, want de wederopbouw gaat jaren duren.’
Wat trof je aan in het rampgebied?
‘Veel van mijn familieleden zijn dakloos geworden. Sommigen wonen nu in tenten, een aantal gezinnen heb ik geholpen om nieuw onderdak te vinden. Maar het psychische trauma blijft: de angst voor een nieuwe aardbeving is groot en het normale leven hervatten is lastig. Ondertussen staan de verkiezingen voor de deur. Betekent deze ramp het einde van president Erdogan? Onder zijn bewind is er geen goede controle geweest op de veiligheidseisen aan gebouwen en konden corrupte aannemers en projectontwikkelaars hun gang gaan, waardoor de schade zo gigantisch is.’