Toen bekend werd dat Siemon de Jong stopt met Taarten van Abel regende het treurige tweets en lyrische commentaren. Twintig jaar lang voerde hij luchtige en openhartige gesprekken met kinderen terwijl zij samen een taart bakten voor een dierbare. Vanochtend bakt hij zijn laatste taart en vanavond blik hij met een aantal oud-deelnemers terug.
Hoe is het om te stoppen?
Siemon de Jong: ‘Het is mooi geweest. Na twintig jaar en ruim driehonderd afleveringen loop je het risico in herhaling te vallen. Het is fijn om te horen dat zoveel mensen waarderen wat ik heb gemaakt. Nu is het tijd voor iets anders.’
In de special vertellen inmiddels volwassen oud-deelnemers dat het programma hun een boost van zelfvertrouwen gaf.
‘Dat heeft me wel ontroerd. Het was ook leuk om te zien wat er van ze geworden is. Je ziet toch dat kinderen van tien à twaalf jaar oud al de mensen zijn die ze later nog steeds zijn.’
Wat is de methode Siemon de Jong?
‘Ik denk er niet zo over na. Talent denk ik. Als ik wat van mezelf blootgeef durven anderen dat vaak ook. Het is gewoon hoe ik ben: een gevoelsmens.’
Je besprak soms zware thema's.
‘Ja, maar kinderen dealen daarmee. Het hoeft ook niet allemaal opgelost te worden. Ik heb er altijd oprecht nieuwsgierig in gestaan: gescheiden ouders, depressieve moeder, een vader die zelfmoord heeft gepleegd – leer mij: hoe ga je daarmee om?’
En nu?
‘Mijn banketbakkerij in Amsterdam heb ik niet meer. Voorlopig geniet ik van het leven op de boerderij in Groningen waar ik de helft van de tijd woon: dieren knuffelen, tuinieren, lezen, samenzijn met familie en vrienden. Als ze me willen zou ik graag nog een televisieprogramma willen maken. Ik heb wel wat ideeën. Niet iets met bakken.’