In de ochtend van 1 oktober 2019 werd de Haagse wethouder Richard de Mos, leider van lokale partij Hart voor Den Haag, letterlijk van zijn bed gelicht door de rijksrecherche. Tenlastelegging: schending van het ambtsgeheim, meineed, corruptie en deelneming aan criminele organisaties met enkele vastgoed- en horecaondernemers. Ruim drie jaar later, straks op 23 januari, begint eindelijk de rechtszaak.
‘Ik reken op vrijspraak’
Filmmaker Robbie Peters maakte een documentaire over Richard de Mos, de Haagse politicus die onder meer van corruptie beschuldigd wordt.
Hoe kijkt u aan tegen het proces dat nu begint?
Richard de Mos: ‘Met zeer veel vertrouwen. Ik reken op vrijspraak. En dan gaan we ook weer aanspraak maken op de plek waar we horen te zitten als grootse partij, namelijk in het stadsbestuur. Het is alleen jammer dat het onderzoek zo verschrikkelijk lang heeft moeten duren. Door de duur is het een politiek proces geworden. Ze vielen in oktober 2019 binnen, en in maart 2022 zijn de gemeenteraadsverkiezingen geweest. Omdat het OM niet voor die tijd de klus geklaard heeft, en omdat er geen uitspraak was van de rechter, hebben de politieke partijen in Den Haag dit als vehikel gebruikt om ons uit te sluiten van het collegebestuur. Terwijl dit een zaak is tegen personen, niet tegen een partij. Wij hadden ook andere mensen die wethouder konden worden, zoals Rita Verdonk, of een oud-locoburgemeester van de PvdA die wij hebben.’
U heeft drie jaar tijd voor introspectie gehad. Heeft u gedacht: misschien waren sommige relaties met ondernemers toch niet zo goed?
‘Als je een les wilt trekken, dan zullen we moeten zorgen dat er een goede regel komt over het aannemen van donaties: dat lokale politieke partijen ook subsidie krijgen, en niet zoals nu alleen de landelijke. Ieder jaar worden miljoenen verdeeld over de landelijke partijen, onder andere voor de opleiding van het kader. Ik moet al mijn mensen zelf opleiden, want wij krijgen niks. Dat is gek als je in een stad als Den Haag wilt concurreren met landelijke partijen als de VVD en D66. Met een lege campagnepot lukt dat niet, dus moeten we gelden ophalen bij de plaatselijke bakker, slager of zalencentrum.
Als het om landelijke bedragen gaat, kreeg D66 een miljoen van een klimaatpaus (ondernemer Steven Schuurman, red), die zegt: je moet wel wat aan het klimaat doen. Zo iemand geeft dat geld dus om een reden. Ik krijg geld van lokale ondernemers, en die zeggen: we hopen dat je dan wat doet om de lokale economie te verstevigen. Het zijn de partijen die voorop hebben gestaan om onze partij uit te sluiten van het collegebestuur, ik noem D66, die altijd de moties wegstemmen om lokale partijen subsidie te geven. Die hebben behoorlijke kilo’s boter op het hoofd.’